หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 402

บรรยากาศภายในตระกูลลู่อึมครึมเล็กน้อย

ยังไงซะ ห้องข้างๆ ก็มีศพของลู่หว่านอี้ตั้งเอาไว้ นายหญิงใหญ่ร้องไห้จนเป็นลมไป ทำยังไงก็ไม่สามารถยิ้มออกมาได้

นางนั่งอยู่ในห้องโถงด้วยสีหน้าบึ้งตึง ไร้ซึ่งรอยยิ้ม

นี่ทำให้คนตระกูลเจียงไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ผู้ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มเพียงคนเดียวในงานก็คือเผยซื่อ

ลูกชายคนโตได้ลงเอยกับลูกสาวคนโตของตระกูลที่ร่ำรวย เรื่องนี้ทำให้นางภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก

เมื่อนึกถึงเรื่องที่ตำแหน่งบรรดาศักดิ์ของจวนโหวถูกลดขั้นลง เผยซื่อก็รู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

แต่อย่างน้อยงานแต่งของลูกชายคนโตก็ทำให้สามารถกู้หน้าคืนมาได้บ้าง

ขอแค่ลูกชายมีความรู้ความสามารถจนสอบแข่งขันจนได้จอหงวน อีกทั้งยังได้รับความช่วยเหลือจากใต้เท้าเจียงผู้เป็นพ่อตา อนาคตของเขาก็ไม่มีอะไรต้องน่าเป็นห่วง

เนื่องจากลู่หย่วนเจ๋อไม่ได้นอนทั้งคืน ทำให้ในตอนนี้ศีรษะหนักอึ้ง อีกทั้งเสียงรบกวนทำให้เข้าหงุดหงิดใจไปกันใหญ่

เขาวางแผนมานานหลายปีให้ลู่จิ่งไหวได้แต่งงานกับลูกสาวตระกูลเจียง แต่เมื่อเวลานั้นมาถึงจริงๆ เขากลับไม่รู้สึกมีความสุขเลยสักนิด

ส่วนลู่จิ่งไหวรู้สึกได้เพียงความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในร่างกายของตน เมื่อได้ยินคำอวยพรของผู้มาร่วมงาน เขาจึงจำเป็นต้องปั้นยิ้มตอบกลับไป ทั้งๆ ที่เจ็บปวดจนชาไปทั้งร่างกาย

ทันใดนั้นเอง ด้านนอกประตูก็มีเสียงของใครบางคนเอ่ยคำอวยพร

“สตรีศักดิ์สิทธิ์แคว้นซีเย่ว์มาอวยพร...”

ลู่หย่วนเจ๋อยืนขึ้นทันทีก่อนจะรีบเข้าไปต้อนรับนาง

เมื่อวันก่อนเขาถูกฮ่องเต้ตำหนิและลดตำแหน่ง ทำให้สหายร่วมงานไม่กล้าเข้ามากล่าวอวยพร เขาเองก็รู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างมาก

แต่ในตอนนี้การมาถึงของสตรีศักดิ์สิทธิ์แคว้นซีเย่ว์ทำให้เขาได้กู้หน้ากลับมาอีกครั้ง

“ขอต้อนรับสตรีศักดิ์สิทธิ์ เชิญนั่งขอรับ” ลู่หย่วนเจ๋อรีบพาสตรีศักดิ์สิทธิ์ไปนั่งด้วยใบหน้าปีติยินดี

“ได้ยินข่าวว่าตระกูลลู่มีข่าวดี ข้าก็เลยมาดื่มเพื่อร่วมฉลอง ใต้เท้าลู่คงจะไม่ถือสาใช่ไหม”

“ไม่เลยขอรับ ข้าขอต้อนรับด้วยความยินดี!” ลู่หย่วนเจ๋อยิ้ม

สตรีศักดิ์สิทธิ์แคว้นซีเย่ว์มีฐานะสูงศักดิ์มาก นางมีตำแหน่งในแคว้นซีเย่ว์เทียบเท่ากับฮ่องเต้