หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 430

ลู่จิ่งไหวเมื่อเห็นลู่เจาเจา ก็ฉายแววรังเกียจในดวงตา ทุกอย่างเปลี่ยนไปตั้งแต่หลังจากที่ลู่เจาเจาเกิดมา!

“องค์หญิงเจาหยางแม้จะอายุน้อยแต่ก็เอาแต่ใจเพราะได้รับความโปรนปรานจากฝ่าบาท แบบนี้ไม่ดีนะ!” ลู่จิงไหวพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น สายตาเย็นชา

ลู่เจาเจาเบ้ปากด้วยความน้อยใจ พริบตาเดียว น้ำตาก็ไหลรินออกมาเป็นสาย

[ท่านแม่ท่านแม่…ท่านแม่รีบมาดูข้า…] ลู่เจาเจาหันไปมองสวี่ซื่อ

สวี่ซื่อเมื่อได้ยินเสียงเรียกของนาง ก็รีบตะโกนถามว่า “เจาเจาเป็นอะไร”

[โอ้โห แม่ของข้าช่างเข้าใจข้าจริงๆ…มีความเข้าใจตรงกัน!]

ลู่เจาเจาสะอื้นไห้โผเข้ากอดมารดา ทำท่าแอบเช็ดน้ำตาด้วยความเสียใจ “ล้วนเป็นความผิดของเจาเจาทั้งหมด ล้วนเป็นความผิดของเจาเจา…เจาเจาไม่ระวังเลยทำให้นางร้องไห้” ลู่เจาเจาชี้ไปที่เจียงอวิ๋นเหมี่ยน

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนตื่นตระหนก

รีบคว้าแขนลู่จิ่งไหว “ท่านพี่ ไม่เกี่ยวกับองค์หญิงเจาหยาง เป็นเพราะทรายเข้าตาของอวิ๋นเหมี่ยน ไม่เกี่ยวกับองค์หญิง” สีหน้าของนางดูร้อนรน ทำให้ลู่จิ่งไหวโกรธเกรี้ยวยิ่งขึ้น

“เจ้ายังจะเข้าข้างนางอีกหรือ! องค์หญิงเจาหยางอายุแค่นี้ยังใจร้ายขนาดนี้ ยังจะมีกฏหมายอยู่อีกหรือไม่”

จู่ๆใจของเจียงอวิ๋นเหมี่ยนก็เต้นรัว นางขอร้องด้วยสายตา “ไม่เกี่ยวกับองค์หญิงจริงๆ เป็นเศษทรายเข้าตาของข้า” นางขอร้องพลางดึงแขนเสื้อของลู่จิ่งไหว แต่ลู่จิ่งไหวคิดร้ายกับลู่เจาเจาอยู่แล้ว ตอนนี้เขาอยากให้เรื่องบานปลาย

“ข้าก็ว่าแล้ว ทำไมวันนี้เจ้าถึงหวังดีมาหานายหญิงใหญ่ ที่แท้ก็ตั้งใจมาที่บ้านเพื่อข่มเหงรังแกพวกเรา” เผยซื่อพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย แม่ลูกคู่นี้จ้องไปที่สวี่ซื่อทันที

สวี่ซื่อกลับไม่ได้ตำหนิเจาเจา นางแค่นั่งยองๆ อยู่ในระดับเดียวกับลูกสาว

“เจาเจา บอกแม่ เกิดอะไรขึ้น”

ลู่เจาเจาสะอื้นไห้พูดว่า

“ข้าก็ไม่รู้ว่าทำไม…แค่คุยกับนางไม่กี่ประโยค”