หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 435

แม่ทัพเจิ้นกั๋ววันนี้เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความรุ่งโรจน์ ฝีเท้าอันเบิกบานของเขานั้นเต็มไปด้วยความเบิกบาน

เขาส่งสวี่ซื่อกลับจวนอย่างเสียดาย และส่งลู่เจาเจาคืนให้กับสวี่ซื่อ

“พรุ่งนี้ พรุ่งนี้พวกเจ้าจะไปสวนสัตว์หรือไม่”

ตอนนี้บรรดาขุนนางต่างนิยมเลี้ยงสัตว์ป่า ทุกปีมีการจัดกิจกรรมต่อสู้ในสวนสัตว์ เพื่อแสดงสถานะทางสังคม

แม้ว่าตระกูลของสวี่ซื่อจะไม่ได้เลี้ยงสัตว์ป่า แต่ก็ได้รับบัตรเชิญ

นางพยักหน้าเล็กน้อย หรงเช่อมองนางด้วยดวงตาเป็นประกาย

“งั้นข้า พรุ่งนี้มารับเจ้า”

สวี่ซื่อพยักหน้ารับ

รอจนสวี่ซื่อและลู่จาเจาเข้าประตู เขายืนอยู่หน้าประตูอีกสักพัก แล้วจึงขี่ม้ากลับไปจวนเจิ้นกั๋วกง

เมื่อกลับถึงจวน เจิ้นกั๋วกงสองสามีภรรยายังไม่เข้านอน

เมื่อได้ยินว่าเขากลับจวน เจิ้นกั๋วกงก็ขมวดคิ้ว

“กลับบ้านกลับบ้านกลับบ้าน เขากินอิ่มแล้วกลับบ้านทุกวัน!”

“กลับบ้านแล้วจะหาเมียได้ไหม เจ้ายังไม่หย่านมเรอะ กลับบ้านทุกวัน!” ยังไม่ทันเข้าบ้าน เจิ้นกั๋วกงก็ด่ากราด

หรงเช่อสีหน้าสิ้นหวัง ใครกลับบ้านทุกวัน

เดือนหนึ่ง กลับครั้งเดียว!

“ค้างหนึ่งคืน ค้างหนึ่งคืนก็ไปแล้ว” เขาแค่อยากได้รูปปั้นหินเล็กๆ

“ไปไปไป ดูแล้วขัดหูขัดตา โตขนาดนี้แล้ว ยังโสดอยู่ เห็นแล้วน่ารำคาญ รีบไปซะ!”

“ข้าไปห้องทรงพระอักษร ร้องไห้โวยวายเรียกร้องความสนใจอ้อนวอนให้เจ้าได้วันลาพักร้อนเพิ่ม เจ้ามุ่งมั่นหน่อยซิ”

“ลูกเอ๋ย เจ้าจงจำไว้ ร้องไห้กับสมองที่มีแต่ความรัก เป็นสินสอดที่ดีที่สุดของผู้ชาย มีสองอย่างนี้ ใครก็สู้เจ้าไม่ได้!” เจิ้นกั๋วกงพูดปลุกใจบุตรชายอย่างต่อเนื่อง จากนั้น…

ก็ปิดประตูโครมอย่างไร้เยื่อใย

หรงเช่อถอนหายใจยาว อุ้มรูปปั้นหินกลับบ้าน

เดินมาถึงหน้าบ้านตระกูลลู่ จู่ๆก็ได้กลิ่นหอมของอาหารปิ้งย่างโชยมา

ยังไม่ทันเข้าบ้าน คนรับใช้ก็ตะโกนว่า “ไอ๊หยา ในที่สุดแม่ทัพหรงก็กลับจวนแล้ว! เร็วเร็วเร็ว วันนี้นายหญิงใหญ่เป็นอัมพาต ในบ้านเลยจัดงานฉลองเล็กๆ ฮูหยินตั้งใจเชิญท่านแม่ทัพมากินมื้อดึก”