หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 434

“ท่านอยู่กับข้าทั้งวัน ไม่กลัวเจิ้นกั๋วกงโกรธหรือ” สวี่ซื่อถามยิ้มๆ

หรงเช่อโบกมือ “ท่านพ่อเป็นคนไล่ข้าออกมา”

“ท่านพ่อบอกข้าว่า สมองที่คิดแต่เรื่องความรักเป็นสินสอดที่ดีที่สุดของผู้ชาย”

พูดจบ ก็แอบมองไปที่สวี่ซื่ออย่างระมัดระวัง

เมื่อก่อนอวิ๋นเหนียงก็เป็นคนที่สมองคิดแต่เรื่องความรัก

ดีที่ อวิ๋นเหนียงได้สติแล้ว

สวี่ซื่อปิดปาก หัวเราะอย่างมีความสุข

ปังปังปัง

จู่ๆ ก็มีคนทุบรถม้าอย่างแรง

หรงเช่อสีหน้าเย็นชา เปิดม่านทันที “ใต้เท้าลู่ ท่านมีอันใด” เขาสังเกตเห็นแต่แรกว่าลู่หย่วนเจ๋อตามหลังอยู่

ดังนั้น เขาจึงจงใจขึ้นรถม้าของอวิ๋นเหนียง

เขาเป็นแม่ทัพของเป่ยเจา เขาจำเป็นต้องใจเย็นอยู่เสมอ แต่ทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับสวี่ซื่อ เขาทำไม่ได้จริงๆ!

ลู่หย่วนเจ๋อมองไปที่สวี่ซื่อ เห็นนางอมยิ้ม มองแม่ทัพหรงด้วยสายตาที่อ่อนโยนกว่าเมื่อครู่

ความเกลียดชังในดวงตาของสวี่ซื่อ ค่อยๆละลายลงทีละน้อย

“แม่ทัพหรง สวี่ซื่อแต่งกับข้ามาสิบแปดปี ให้กำเนิดบุตรชายสามคนบุตรสาวหนึ่งคน นางเป็นไปไม่ได้ที่จะพาลูกๆไปแต่งงานกับตระกูลหรง!”

“จวนเจิ้นกั๋วกงจะไม่ยอม ข้าก็ไม่ยอม!” ลู่หย่วนเจ๋อกัดฟันแน่น

สวี่ซื่อเคยรักเขาอย่างหมดหัวใจ เขารู้สึกเหมือนสวี่ซื่อเป็นของของๆตัวเองไปตั้งนานแล้ว

เขาสามารถทิ้งสวี่ซื่อได้ แต่สวี่ซื่อไม่สามารถแต่งงานกับคนอื่นได้!

หรงเช่อมองเขาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย “ท่านจะยอมหรือไม่ ไม่สำคัญอะไร อย่างมาก ตอนงานแต่งข้าก็เชิญท่านมาดื่มยินดีกับงานมงคลนะ”

“สำหรับบุตรชายสามบุตรสาวหนึ่ง ลู่หย่วนเจ๋อ ท่านไม่อยากเป็นพ่อของพวกเขา มีคนอยากเป็น!” หรงเช่อเชิดคางขึ้น ข้า ก็คือข้า!

“อีกอย่าง นางไม่แต่ง ข้าก็แต่งเข้าก็ได้” หรงเช่อไม่สนใจ