หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 437

สวี่ซื่อชำเลืองมองหรงเช่อ มิน่าเล่าเจาเจามักจะช่วยพูดแทนเขาอยู่เสมอ

รถม้าแล่นตรงไปยังสวนสัตว์

สวนสัตว์แห่งนี้สร้างโดยเซียวกั๋วจิ้ว ปีก่อนๆ มักมีการจัดกิจกรรมในช่วงฤดูหนาว

สองปีก่อน เป็นเพราะเกิดน้ำท่วม คลังหลวงมีเงินไม่เพียงพอ พวกเขาจึงไม่กล้าจัดงานใหญ่ ลึกๆกลัวว่าฮ่องเต้จะมาเอาเงินกับเขา

ใครจะรู้…

เห้อ

หนี้สินคืนไปแล้ว แต่ครอบครัวก็ยังแตกแยก

ด้านนอกสวนสัตว์เต็มไปด้วยรถม้า สวี่ซื่อเปิดม่านรถ

บังเอิญเห็นเซียวกุ้ยเฟยพาองค์หญิงอี่หนิงลงจากเกี้ยว

องค์หญิงอี่หนิงหน้าบึ้งทันที “เกลียดท่านตา เกลียดท่านตา ทำไมต้องเชิญคนที่ข้าเกลียดมา!” นางเห็นลู่เจาเจา

“พอแล้วอี่หนิง” เซียวกุ้ยเฟยตบๆที่มือของธิดา

“ท่านตาย่อมต้องรักเจ้ามากที่สุด” นางจูงมือเซี่ยอี่หนิง เดินเข้าประตูอย่างภาคภูมิใจ

เซียวกุ้ยเฟยไม่ต้องการเผชิญหน้ากับลู่เจาเจา ลู่เจาเจามีบรรดาศักดิ์ นางพบเจอแล้วยังต้องทำความเคารพนะ!

สวนสัตว์ถูกสร้างขึ้นมาอย่างยิ่งใหญ่ มีจุดชมวิวอยู่รอบๆ

ด้านล่างเว้าลงไป ล้อมรอบกั้นด้วยรั้วพิเศษ

สวนสัตว์กลางเป็นที่อยู่ของสัตว์ป่าดุร้ายมากมาย

หิมะตกหนัก สัตว์ป่าดูเหมือนจะหิวโซมานาน และยังรู้สึกได้ถึงเสียงอึกทึกของฝูงคน ทำให้กระสับกระส่าย

เซวียนจี้ชวนเดินตามหลังลู่เจาเจา มองหาพี่สาวในฝูงชน

เซวียนอินเป็นชายาขององค์ชายใหญ่ วันนี้ก็เสด็จมาที่สวนสัตว์เช่นกัน

แน่นอน นางประทับนั่งอยู่เบื้องหน้าองค์ชายใหญ่ ก้มหน้าลงพยักหน้าให้น้องชาย เพียงแต่สีหน้าของนางซีดเผือดเล็กน้อย ดวงตาแฝงไปด้วยความกังวล

“วันนี้ ข้าเอาหมีใหญ่สีดำมาด้วย มั่นใจว่ามันจะครองเวทีนี้ได้อย่างแน่นอน” องค์ชายใหญ่กล่าวด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับชี้ไปที่หมีดำตัวใหญ่และดุร้ายที่อยู่กลางเวที

หมีใหญ่สีดำดูเหมือนจะหงุดหงิดมาก กำลังทุบกรงอย่างบ้าคลั่ง