หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 438

“เสด็จแม่ อี่หนิงอยากไปอยู่ข้างๆ ท่านตา” เซี่ยอี่หนิงดึงแขนเสื้อของเซียวกุ้ยเฟย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน

“ไปเถอะ ไปง้อท่านตา ท่านรักเจ้ามากที่สุด”

เซี่ยอี่หนิงก้าวขาเล็กๆขึ้นไปบนแท่นสูง โผเข้ากอดเซียวกั๋วจิ้ว

แล้วผลักลู่เจาเจาออกไป

“ท่านตา อี่หนิงคิดถึงท่านมากเลยเจ้าค่ะ…” นางไม่ได้สังเกตเลยว่าร่างกายของเซียวกั๋วจิ้วตัวแข็งทื่อ

เซียวกั๋วจิ้วสูดหายใจเข้าลึกๆ

“ท่านตา อี่หนิงฝันถึงท่านทุกคืน ทำไมท่านไม่เข้าวังมาเยี่ยมอี่หนิงบ้างเจ้าคะ” เซี่ยอี่หนิงเบ้ปาก ปกติแล้วเวลาแบบนี้ ท่านตาจะโอ๋นางอย่างสุดซึ้ง

“ไม่รักอี่หนิงแล้วเหรอเจ้าคะ”

ทำไมถึงเย็นชาขนาดนี้

ต้องโทษลู่เจาเจา!

ต้องเป็นลู่เจาเจาแน่ๆ!

ท่านตาชอบนาง ไม่ชอบอี่หนิงแล้ว

“รักซิ ทำไมจะไม่รักล่ะ…” เซียวกั๋วจิ้วเจ็บปวดใจ

ลูกชายหลานชาย ล้วนไม่ใช่ของตัวเอง

ลูกสาวที่รักใคร่มาหลายปีล่ะ

ลูกสาวคนโตแต่งงานเข้าวัง กลายเป็นสมาชิกราชวงศ์ เขาจึงไม่สามารถหาข้อพิสูจน์ได้

เซี่ยอี่หนิงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองดูลู่เจาเจาด้วยท่าทีเย่อหยิ่ง

“ท่านตารักข้าที่สุด เสด็จพ่อก็รักข้าที่สุด ฮึ”

“พ่อของเจ้าไม่ต้องการเจ้า แล้วเจ้ายังจะมาแย่งเสด็จพ่อของข้าหรือ” เซี่ยอี่หนิงเข้าใจอย่างดีว่าจะพูดอย่างไรให้เจ็บแสบ เพียงประโยคเดียวก็ทำให้ใบหน้าเล็กๆของลู่เจาเจาซีดเผือด

“พ่อเจ้าไม่ต้องการเจ้า”

“เจ้าเป็นของที่ไม่มีใครต้องการ!” เซี่ยอี่หนิงพูดแล้วยิ้มตาหยี

บรรยากาศรอบตัวค่อนข้างอึดอัด

เซี่ยอี่หนิงเป็นองค์หญิงที่แท้จริงของราชวงศ์ ลู่เจาเจาเป็นลูกบุญธรรมของฝ่าบาท

สององค์หญิงทะเลาะกัน พวกเขาไม่กล้าพูดอะไร