หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 439

“เจาเจา” สวี่ซื่อกรีดร้องเสียงหลง ก่อนจะรีบวิ่งตรงเข้าไป

แต่ตัวของลู่เจาเจาอยู่ใกล้รั้วแล้ว เซี่ยอี่หนิงจึงกระโจนเข้าไปผลักนางผ่านช่องว่างของรั้ว

“อ๊าก” ทุกคนร้องลั่น

องครักษ์เงากระโจนลงมาและก้าวอย่างช้าๆ

สวี่ซื่อกรีดร้องพร้อมกับรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว"ทำไมเจ้าถึงได้ผลักเจาเจา" นางออกแรงคว้าไหล่ของเซี่ยอี่หนิง

“เจ้าช่างโหดร้ายและโหดเหี้ยมได้ถึงเพียงนี้ นางมีอายุแค่สองปีเท่านั้น” สวี่ซื่อตกใจมากจนหัวใจแทบจะหยุดเต้น เมื่อเห็นลู่เจาเจาล้มลง

ประกายแห่งความสบายใจเกิดขึ้นในดวงตาของเซี่ยอี่หนิง แต่ทันทีที่นางเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก"ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้ายืนไม่นิ่งพอ"

“น้องเจาหยาง ข้าไม่ได้ตั้งใจ” นางร้องไห้และขอโทษขณะที่นอนคว่ำอยู่บนรั้ว

เซียวกุ้ยเฟยรีบก้าวไปเอานางมาไว้ข้างหลัง"หนิงเอ๋อร์อย่าร้องไห้ หนิงเอ๋อร์อย่าร้องไห้"

“ทำไมเจ้าถึงใจร้ายได้เพียงนี้”

“หนิงเอ๋อร์อายุเพียงหกปี นางไม่ได้ตั้งใจ”

“เจ้าอย่าทำให้หนิงเอ๋อร์ตกใจ หนิงเอ๋อร์ไม่ได้ตั้งใจ” เซียวกุ้ยเฟยมองสวี่ซื่อที่กำลังอยู่ในสภาพแย่ นางก็รู้สึกถึงความสุขที่เพิ่มขึ้นในใจ

เซียวกุ้ยเฟยตำหนิอย่างเย็นชา ไม่ยอมให้สวี่ซื่อเข้าใกล้ลูกสาวของนาง

"เจ้า" สวี่ซื่อชี้นิ้วไปที่นางด้วยนิ้วที่สั่นเทา

เซี่ยอี่หนิงซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเซียวกุ้ยเฟย นางไม่เชื่อว่าเสด็จพ่อของนางจะไม่เอาบุตรสาวแท้ๆ เพียงเพราะบุตรสาวบุญธรรมคนนี้

ตายไปเสียก็ดี ลู่เจาเจาควรจะตายไปซะ

ไม่มีใครคิดเลยว่าเด็กอายุเพียงหกเจ็ดขวบจะก่อเหตุฆาตกรรมคนอื่นได้

เซียวกั๋วจิ้วก็ตกใจกับเหตุการณ์นี้เช่นกัน"เร็วเข้า เร็วเข้า รีบนำกุญแจมาเปิดประตูสวนสัตว์เร็วๆ"

เซียวกั๋วจิ้วตะโกนเสียงดัง

“ดูสิ หมีดำตัวใหญ่กำลังมุ่งหน้าไปหาองค์หญิงเจาหยาง” มีคนชี้ไปที่สนามด้วยใบหน้าซีดเซียว พร้อมทั้งยังทำสีหน้าหวาดกลัว

เมื่อทุกคนหันไปมองก็พบภาพที่น่ากลัว