หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 440

ล่อลวงผู้คนให้เข้ามาใกล้ แล้วฉีกพวกเขาเป็นชิ้นๆ

ในขณะนี้มันกำลังน้ำลายไหลราวกับกำลังมองอาหารเย็นของมัน

"ข้าชอบหมีมากนะ"

นางชี้ไปที่ผ้าพันคอ"นี่คือป้าของเจ้านะ"

จากนั้นนางก็ชี้ไปที่เสื้อกันหนาวหนังหมีบนตัวของนาง"นี่คือลุงรองของเจ้า ดูคุ้นตาหรือเปล่า"

ลู่เจาเจาตบหน้าอกของมัน

นางชื่นชอบหมีมาก จึงสวมใส่เสื้อหนังหมีทั่วทั้งเรือนร่าง

“เจ้ารู้ไหม ข้ายังขาดผ้าห่มหนังหมีนะ” ลู่เจาเจายิ้มจนดวงตาหรี่ลง

“ข้ารู้ เจ้าฟังเข้าใจสิ่งที่ข้าพูด” ตราบใดที่เธอเต็มใจ ทุกสรรพสิ่งก็สามารถเข้าใจเสียงของเธอได้

หมีดำตัวใหญ่หยุดชะงักชั่วคราว สายตาของมันจ้องมองไปที่ลู่เจาเจาโดยตรง

มีกลิ่นอันคุ้นเคยที่คอ

เสื้อผ้าก็มีกลิ่นที่คุ้นเคยเช่นกัน

สิ่งที่ทำให้มันตกใจยิ่งกว่านั้นคือ มันสามารถทำให้คนตัวเล็กล้มลงได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว ในขณะนี้ พลังอันทรงพลังก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของนาง

หมาจิ้งจอก เสือ และเสือดาวที่อยู่ข้างหลังของมันต่างก็แอบสั่นสะท้าน

นี่คือการกดอัดที่จารึกไว้ในกระดูก

ลู่เจาเจาเอียงหัว "กลับมารวมกันเป็นครอบครัวเดียวกันหรือจะยอมจำนนต่อข้า"

ใครๆก็บอกว่าอุ้งเท้าหมีอร่อย แต่ข้ายังไม่เคยได้ลิ้มลองเลย

ถ้ามันโจมตีข้า ข้าก็จะมีเหตุผลที่จะกินมัน

ลู่เจาเจากลืนน้ำลายอย่างดุเดือด

หมีดำตัวใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าดูเหมือนว่าจะกลายเป็นอุ้งเท้าหมีตุ๋นน้ำแดงไปเสียแล้ว

ฟุบ

หมีดำที่ดุร้ายตัวสูงใหญ่หมอบลงกับพื้นและคุกเข่าแทบเท้าของนางราวกับมนุษย์

ทุกคนมองดูฉากอันแปลกประหลาดนี้ด้วยความตกตะลึงใจ