หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 441

สัตว์ดุร้ายในสวนสัตว์ได้รับยาล่วงหน้าเพื่อให้สามารถต่อสู้ได้อย่างดุเดือด เมื่อสักครู่นี้ถูกลู่เจาเจายับยั้งไว้ จึงทำให้ตอนนี้มันอารมณ์ร้อนขึ้น

อุ้งเท้าของหมีนั้นใหญ่มากจนการตบเพียงครั้งเดียวก็สามารถทำให้ผู้พิทักษ์ลงไปกองกับพื้น

“ยิงธนูออกไป ปล่อยลูกธนูออกไป” เซียวกุ้ยเฟยถึงขั้นได้กลิ่นกายของหมีดำตัวใหญ่ และนางก็ตกใจมากจนร่างกายอ่อนปวกเปียก

เซี่ยอี่หนิงยิ่งหวาดกลัวยิ่งกว่า นางซุกตัวแน่นอยู่ข้างหลังเซียวกุ้ยเฟย

“ไม่สามารถยิงธนูได้ นางสนองพระโอษฐ์ทั้งหมดรวมตัวกันอยู่ หากเผลอทำร้ายใครไปโดยไม่ตั้งใจใครจะรับผิดชอบ” เซียวกั๋วจิ้วตะโกนด้วยความโกรธ

เซียวกุ้ยเฟยสะดุ้ง

เมื่อนางเงยหน้าขึ้นเขาเห็นการจ้องมองที่เย็นชาของท่านพ่อ

นางตัวสั่นเทา

มีเลือดอยู่บนหมีดำแล้ว แต่มันใหญ่มากจนพุ่งตรงไปหาเซียวกุ้ยเฟยโดยที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด

ลู่เจาเจาน่ากลัวกว่าความตายเสียอีก

เซียวกุ้ยเฟยรีบคว้าสาวใช้มายืนบังอยู่ตรงหน้าเธอ

สาวใช้ถูกตบจนอาเจียนเป็นเลือด

เซี่ยอี่หนิงตกใจมากจนกรีดร้องออกมา "อย่ากินข้าเลย อย่ากินข้าเลยนะ ท่านแม่ช่วยข้าด้วย" นางผลักเซียวกุ้ยเฟยออกไปแล้วถอยหลังอย่างบ้าคลั่ง

เซียวกุ้ยเฟยรู้สึกถึงแรงผลักที่มาจากด้านหลังของนาง จึงทำให้นางสูญเสียการทรงตัวจนล้มลงไปทางหมีดำ

ไม่มีผู้ใดคิดว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้น

เซียวกุ้ยเฟยถูกหมีดำเหยียบ ทันทีที่เลียลงบนหน้าของนางผิวหนังบนใบหน้าก็ถูกขูดออกอย่างรุนแรง กระดูกสีขาวที่ถูกเผยออกมาทำให้ผู้คนต้องถอยหนี

"โอ้ยยย! ! "

“ ท่านพ่อ ท่านพ่อ ช่วยข้าด้วย! !”

“หนิงเอ๋อร์”

ลิ้นของหมีดำมีหนามซึ่งสามารถแยกเนื้อและเลือดของมนุษย์ได้โดยใช้เพียงลิ้นเท่านั้น

ดูเหมือนว่าหมีดำตัวใหญ่จะไม่กล้ากินคน มันเพียงแต่กล้าที่จะใช้ลิ้นเลียผิวหนังเท่านั้น ชิ้นส่วนของเนื้อและเลือดหลุดไหลออกมา ทำให้เซียวกุ้ยเฟยกรีดร้อง