หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 44

พ่อของนางคืออาจารย์มักจะพานางเข้าวังอยู่บ่อยครั้ง

เมื่อไปมาหาสู่กันอยู่บ่อยครั้งนางและองค์หญิงใหญ่จึงมีความสัมพันธ์อันดีตั้งแต่ยังเด็ก

“เร็วเข้ารีบให้คนนำของขวัญอวยพรไปส่ง”

“ได้ส่งข่าวไปที่วังหลวงแล้วหรือยัง?” ใบหน้าสวี่ซื่อเปี่ยมไปด้วยความสุข

“ส่งแล้วเจ้าค่ะ ๆ องค์หญิงใหญ่เพิ่งทรงพระครรภ์ครบสามเดือนทารกในครรภ์อยู่ในระยะปลอดภัยแล้ว คนส่งข่าวมาที่จวนของพวกเราก่อนจากนั้นค่อยเข้าไปที่วังหลวงเจ้าค่ะ” เติงจืออดที่จะอยากรู้อยากเห็นไม่ได้ดูเหมือนองค์หญิงใหญ่จะให้ความสำคัญกับฮูหยินเป็นพิเศษ

แม้แต่เรื่องทรงพระครรภ์ก็มารายงานที่จวนโหวเป็นที่แรก

สวี่ซื่อนิ่งอึ้งไป

“ทรงพระครรภ์มานานแค่ไหนแล้ว?”

“เมื่อนับรวม ๆ ทั้งหมดแล้ววันนี้ก็ครบสามเดือนพอดีเจ้าค่ะ” เติงจือสอบถามเรื่องเวลาอย่างถี่ถ้วน

สวี่ซื่อหันไปมองลู่เจาเจาอย่างแรงลู่เจาเจากำลังนั่งดูดนิ้วด้วยความเพลิดเพลินอยู่บนเตียง

สวี่ซื่ออ้าปากค้างเมื่อสามเดือนก่อนองค์หญิงใหญ่มาถามเจาเจาว่าอยากจะมีลูก!

“จริงสิ องค์หญิงใหญ่ยังบอกอีกว่าจะส่งของขวัญชิ้นใหญ่มาให้คุณหนูเพื่อเป็นการขอบคุณเจ้าค่ะ”

เติงจืออยากรู้อยากเห็น “เหตุใดองค์หญิงใหญ่ต้องส่งของขวัญให้คุณหนูด้วยเล่าเจ้าคะ?”

เปลือกตาสวี่ซื่อกระตุกขึ้น นางไม่อยากให้ชื่อเสียงที่ไม่สามารถอธิบายได้ของเจาจารั่วไหลออกไป

อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ตอนนี้

นางเงยหน้าขึ้นมองออกไปนอกหน้าต่างดอกไม้หลากสีสันของจวนโหวยังคงงดงามเหมือนเช่นเคย แต่นางเริ่มที่จะเฝ้าระวังจวนโหวแล้ว

“องค์หญิงใหญ่กับเจาเจามีวาสนาบางอย่างต่อกันเรื่องนี้จะแพร่งพรายออกไปไม่ได้” นางยังจำได้ดีตอนเจาเจาเกิดเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดแล้ว

เติงจือพยักหน้าตอบตกลง

สวี่ซื่อครุ่นคิด ครั้งนี้เป็นเรื่องยากที่อวี้เอ๋อร์จะตั้งครรภ์นางจึงต้องไปเยี่ยมด้วยตัวเอง

เวลานี้ลู่หยวนเซียวกลับมาจากสำนักศึกษาพอดี ทุก ๆ วันเขาจะต้องมาไกวเปลท่องตำราให้น้องสาวฟัง

“หยวนเซียววันนี้ต้องไหว้วานให้เจ้าดูแลน้องสาวแล้วล่ะ น้องเจ้าคลานเป็นแล้วต้องระวังนางตกจากเตียงด้วย แม่อาจจะกลับมาถึงช่วงค่ำ ๆ” สวี่ซื่อรู้ว่าเขากับน้องสาวมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันนางจึงพูดด้วยรอยยิ้มทันที