หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 451

แม่สื่อแต่งองค์ทรงเครื่องด้วยของชั้นดี ได้ยินดังนั้นก็ไม่โกรธเคือง

“สวี่ฮูหยิน ท่านลองไปคิดดูให้ดี แม้ท่านจะเป็นบุตรีตระกูลสวี่ แต่ได้ออกเรือนไปหลายปีแล้ว อย่างไรก็พึ่งพิงตระกูลฝั่งมารดาตลอดไปไม่ได้”

“สตรีอย่างพวกเรา อย่างไรก็ต้องหาที่พึ่งพิง”

“ท่านอายุยังน้อย คงหวังพึ่งพวกลูกๆตลอดชีวิตไม่ได้ อีกอย่าง ชาติตระกูลของอีกฝ่ายก็ไม่เลว ถือเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของท่านแล้ว”

“ฝ่ายโน้นจะรักลูกของท่านดั่งลูกในไส้ ต้องดีกับพวกเขาแน่นอน”

สวี่ซื่อหน้าเสีย

“เติงจือ ส่งแขก!”

เติงจือไม่พูดพร่ำทำเพลง ไล่แม่สื่อออกไปทันที

“นี่ นี่ นี่ อย่าผลัก อย่าผลักสิ...สวี่ฮูหยิน ท่านลองคิดดูให้ดี” เสียงของแม่สื่อเบาลงเรื่อยๆ สีหน้าสวี่ซื่อโกรธขึ้งสุดขีด

หลังจากสวี่ซื่อหย่าร้าง ได้มีแม่สื่อแม่ชักมาคอยเจรจาพาทีเรื่องแต่งงานตลอด

บางคนก็คอยแนะนำเหล่าขุนนางผู้ดีให้โดยเฉพาะ

ทำให้สวี่ซื่อปวดหัวอย่างมาก

ลู่เจาเจาออกมาจากห้อง แล้วแอบเรียกหรงเช่อมา

“เมียของท่านใกล้จะหายไปแล้ว”

“มีคนมาแย่งเมียท่านเยอะเลย...”

“มีแม่สื่อมาแนะนำท่านแม่อีกแล้ว” ลู่เจาเจามีความทุกข์บนความสุขผู้อื่น

หรงเช่อเกือบจะตกลงมาจากกำแพง

“จริงหรือ?”

“เห็นแก่ที่ท่านจะช่วยข้าทำการบ้าน ข้าถึงได้มาบอกท่านหรอกนะ” ลู่เจาเจาทำท่าจริงจัง

หรงเช่อกระวนกระวายจนหัวหมุน ลู่เจาเจาเห็นเขาร้อนรน ถึงได้กลับบ้านอย่างเอื่อยเฉื่อย

“ใช่สิ เจาเจา ช่วงนี้ในเมืองหลวงไม่ปลอดภัย กลางคืนอย่าออกนอกบ้าน รู้หรือไม่?” หรงเช่อไม่ลืมกำชับ

“เกิดเรื่องใดขึ้นหรือ?”

หรงเช่อครุ่นคิด