หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 450

“เสด็จพ่อเจ้าทรงกริ้วจนตายแน่ๆ จริงนะ! นี่คือข่าวใหญ่ที่สุด ที่ข้ารับรู้มา”

“อย่างเช่น นางคลอดทารกแล้วทารกตายในตอนนั้น แล้วรับเลี้ยงองค์ชายใหญ่ไว้ข้างกาย นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร!”

รัชทายาทเข่าอ่อน จนเกือบตกลงไปในกองหิมะ

องค์ชายใหญ่เป็นเด็กที่รับมาเลี้ยงหรือ

เดี๋ยวก่อน ยังมีอะไรที่ร้ายแรงกว่าถูกคู่ครองที่นอกใจปนเปื้อนสายเลือดราชวงศ์?!

หัวใจของรัชทายาทเต้นรัว ข่าวนี้ มันช่างยากจะรับได้ รู้สึกหนักอึ้งเล็กน้อย

ข่าวใหญ่ขนาดไหนนะ

แต่ลู่เจาเจาไม่ยอมพูดอะไรมาก พูดเพียงว่า “เจ้าไม่ต้องไปโกรธฮุ่ยเฟย นางไม่มีทางแย่งชิงความโปรดปรานกับฮองเฮาแน่ นางแย่งชิงความโปรดปรานกับฮ่องเต้ต่างหาก

ฮ่องเต้ที่น่าสงสาร ยังจะคิดว่านางเป็นคนเย็นชาอีกนะ

เปล่าเลย นางแค่ไม่ได้รักเขา

รัชทายาทอยากจะแอบฟังความคิดของนาง แล้วค้นพบว่านางหัวเราะคิกคักไม่หยุด จึงได้แต่เลิกรา

ลู่เจาเจาออกจากวัง บังเอิญเจอองค์ชายหกที่สะพายกระเป๋าจะหนีออกจากวัง

“ข้าก็ไม่อยากเรียนหนังสือ ข้าก็จะหนีออกจากวัง”

“องค์หญิงเจาหยางเลื่อนเวลาเรียนไปได้หนึ่งเดือน ทำไมข้าจะทำไม่ได้”

“ข้าไม่ยอม ข้าก็จะเลื่อนการเข้าเรียนด้วย” องค์ชายหกไม่รู้ไปได้ยินมาจากไหนว่าลู่เจาเจาหนีออกจากบ้าน และได้รับการเลื่อนเข้าเรียนเป็นเวลาหนึ่งเดือน จึงคิดเลียนแบบ

รัชาทายาทเคาะหัวลู่เจาเจา “ดูเจ้าซิ สร้างค่านิยมอะไรไว้ ทุกคนเลียนแบบหมด จะทำไง”

ลู่เจาเจาสองมือล้วงกระเป๋า “ออกไปอย่างยิ่งใหญ่ เพื่อให้มารั้ง”

“ออกไปอย่างเงียบๆ ถึงจะเดินหนีออกจากบ้านจริงๆ”

วีรบุรุษที่แท้จริง ล้วนหนีในยามกลางคืน

นี่กลางวันแสกๆ เขาจะแสดงให้ใครดูเรอะ

องค์ชายหกเดินไปพลางหันมามองหลัง “ข้าจะไปจริงๆแล้วนะ ข้าจะหนีออกจากบ้านจริงๆละนะ? พวกเจ้ารีบไปรายงานเสด็จพ่อ ไม่ให้ลาหยุดหนึ่งเดือน ข้าไม่กลับบ้าน!”

ลู่เจาเจาใช้การหนีออกจากบ้าน ข่มขู่เสด็จพ่อ จึงได้ลาหยุดหนึ่งเดือน