หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 496

ในมือเขาบีบแส้เอาไว้และมองลู่จิ่งไหวอย่างโหดเหี้ยม “เพราะอะไรเจ้าถึงไม่ไปเข้าสอบฮุ่ยซื่อ?”

“ทำไมเจ้าไม่ไปสอบฮุ่ยซื่อ?”

“เจ้าเริ่มชอบผู้ชายตั้งแต่เมื่อไร?” ลู่หย่วนเจ๋อกัดฟันเอ่ยถามทีละคำออกมา ราวกับว่าถูกโจมตีจนกระอักเลือดออกมา

เขาจับแส้เอาไว้แน่นแทบจะไม่สามารถยืนอย่างมั่นคงได้

“เพื่อเจ้าแล้ว ข้ายอมละทิ้งเยี่ยนซู ละทิ้งลูก ๆ ทายาทสายตรง ละทิ้งภรรยาก็เพื่อจะรับเจ้าเข้าตระกูลมา ให้เจ้าได้มีสถานะที่ถูกต้อง ทำไมเจ้าถึงไม่ไปสอบฮุ่ยซื่อ? ทำไมเจ้าถึงไปมีอะไรกับผู้ชาย!” ลู่หย่วนเจ๋อเจ็บปวดรวดร้าวหัวใจยิ่งนัก

ลู่จิ่งไหวรู้สึกร่างกายอ่อนแรง และเป็นแผลฟกช้ำเขียวไปทั้งตัว ดวงตาของเขาแวบให้เห็นถึงความเคียดแค้น

ทำไมถึงไม่ใช่ลู่เยี่ยนซูล่ะ?

เพราะอะไรถึงไม่ใช่ลู่เยี่ยนซู!!

ลู่หย่วนเจ๋อเฆี่ยนเขาด้วยแส้ครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งผิวหนังของเขาเริ่มฉีกขาด

“เจ้าบอกว่าอยากสอบจอหงวน เจ้าบอกว่าอยากมีเกียรติมีหน้ามีตา ความรู้ที่เจ้าเรียนมาคายให้กับสุนัขกินไปแล้วงั้นหรือ?” ลู่หย่วนเจ๋อเอ่ยถามเสียงดัง

เผยซื่อคุกเข่าอยู่ที่พื้นด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “จิ่งไหวจะต้องถูกคนวางแผนร้ายใส่แน่ ๆ เขาต้องถูกคนอื่นวางแผนให้ร้ายแน่ ๆ”

ลู่หย่วนเจ๋อเหวี่ยงแส้ไปที่ร่างของเผยซื่อหนึ่งที เจ็บจนเผยซื่อต้องร้องครวญครางออกมา

เจ็บจนกลิ้งไปกองกับพื้น

“วางแผนงั้นหรือ? เขาไปซื้อยารักษาบาดแผลที่ร้านขายยาตั้งหลายครั้ง ทั้งหมดเป็นการวางแผนงั้นหรือ?” ลู่หย่วนเจ๋อไม่กล้าที่จะคิดต่อ

ไม่อยากจะคิดเลย

“เขาไปมีความสัมพันธ์กับเมียน้อย และฆ่าเมียน้อยทิ้งก็แล้วไปเถอะ ตอนนี้กลับทำเรื่องที่ไร้ยางอายยิ่งกว่า!”

“ใช่แล้ว เผยซื่อเจ้ามันคนไร้ยางอาย เป็นอนุที่เป็นชู้กับคนอื่น ลูกชายของเจ้าจะดีเด่นกว่ากันไปได้อย่างไร!”

เผยซื่อรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า