หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 540

อวี้ซูชะลอความเร็ว ก่อนจะย่องไปที่ประตูด้านข้าง

นางโบกมือให้ขอทานน้อยที่อยู่ห่างไกล ขอทานน้อยก็วิ่งไปมาอย่างกระตือรือร้น “พี่เปียว มีคำสั่งอะไรหรือ?”

อวี้ซูเข้าไปกระซิบอะไรบางอย่างอยู่ข้างหูของเขา

“ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้จะจัดการเรียบร้อยแน่นอน”

“ต้องให้ไปถึงหูของลู่จิ่งไหว…”

ตกกลางคืน

เรื่องที่เจียงอวิ๋นเหมี่ยนไล่ตามรถม้าของลู่เยี่ยนซู ข่าวลือได้แพร่สะพัดไปทั่วแล้ว

เมื่อเจียงอวิ๋นเหมี่ยนกลับบ้าน

แสงไฟในบ้านสว่างไสว ลู่จิ่งไหวนั่งอยู่หน้าห้องโถงด้วยสีหน้ามืดมน ไม่เอ่ยอะไรแม้แต่คำเดียว

ตอนกลางคืน

ภายในบ้านของตระกูลลู่ก็สว่างไสว มีแสงเทียนสว่างอยู่ทั่วที่ บ่าวไพร่ทั้งหมดก็ก้มหน้าลงด้วยความกังวล

บรรยากาศตึงเครียดเล็กน้อย

“ฮูหยินน้อย เจ้าชายน้อยเชิญท่านไปที่ห้องโถงใหญ่เจ้าค่ะ” สาวใช้กระซิบ

สาวใช้ส่วนตัวของเจียงอวิ๋นเหมี่ยนดูกังวล แต่เจียงอวิ๋นเหมี่ยนกลับมีสีหน้านิ่งเฉย

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนจัดระเบียบแขนเสื้อแล้วลูบเครื่องประดับบนมวยผมของตัวเอง มุมปากของนางมีรอยยิ้มแสยะเล็กน้อย ก่อนจะก้าวไปที่ห้องโถงหลัก

ถ้วยชาถูกทุบไปทั่วพื้นในห้องโถงหลัก

ขณะที่เพิ่งจะเดินเข้าไปนั้น

ถ้วยชาก็บินข้ามหัวของนางไป

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนหลบพลาดเล็กน้อย เศษถ้วยชาละเอียดนั้นก็ถูกับมวยผมของนาง

“ลู่จิ่งไหว เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นบุตรชายสายตรงของจวนโหวจริงๆ หรือ? ตระกูลเจ้ายากจน อาศัยสินเดิมของสะใภ้ในการเลี้ยงชีพ เจ้ายังมีหน้ามาขว้างชามอีก?”