หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 542

“ลู่เยี่ยนซูตกลงไปในน้ำเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า ไม่เกี่ยวกับข้า…” นางพึมพำเสียงต่ำ กอดเข่าอยู่หลังภูเขาจำลอง

นางปิดหูไม่กล้าฟังเสียงตะโกนที่ดังขึ้นในหูของนาง

นางไม่กล้าตอบหรือบอกใคร

จนกระทั่ง...สาวใช้มาพบนาง

เมื่อเห็นว่านางตัวเปียกโชกและดูตื่นตระหนก ไม่มีเวลาห้าม ก็ได้ยินเสียงสาวใช้ตะโกนว่า “พบคุณหนูแล้ว!”

ทุกคนมารวมตัวกัน

เมื่อนางเห็นสวี่ซื่อ นางก็ตะโกนออกมาด้วยความกลัว “ข้าไม่เห็นพี่เยี่ยนซู ข้าไม่เห็นเขา ข้าไม่รู้อะไรเลย!” นางดูตื่นตระหนก เมื่อนางเห็นสวี่ซื่อ จิตใจของนางก็พังทลายลงแล้ว

“ข้าไม่ได้ฆ่าเขา ข้าไม่ได้ฆ่าเขา!”

เดิมทีสวี่ซื่อส่งคนไปตามหาลู่เยี่ยนซู แต่หาไม่พบ และรู้สึกไม่สบายใจ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ นางก็ตกใจจนร่างกายอ่อนไปหมด

“แม่นางเหมี่ยน เจ้าเห็นเยี่ยนซูหรือ? เยี่ยนซูอยู่ที่ไหน โปรดบอกข้าที!” ร่างกายของสวี่ซื่ออ่อนแรงไปหมด ยืนไม่ไหว มองอ้อนวอนนาง

“ตัวเจ้าเปียกโชก เจ้าตกลงไปในน้ำหรือ?” จู่ๆ น้ำเสียงของสวี่ซื่อก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย มีความสั่นเครือแฝงอยู่ในนั้น

“เยี่ยนซู...ตกลงไปในน้ำหรือ?” ดวงตาที่สิ้นหวังของสวี่ซื่อทำให้นางหวาดกลัว

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมนางถึงไม่กล้าเผชิญหน้ากับสวี่ซื่อ

นางไม่ได้ตั้งใจ นางกลัว นางกลัวจริงๆ...

“ไปที่ทะเลสาบแล้วมองหามัน! ไปหามันสิ!”

สวี่ซื่อไม่มีเวลารอคำตอบ นางลุกขึ้นยืนด้วยตัวสั่นเทา

เสียงเศร้าสร้อย ตัวสั่นเทาไปหมดจนพูดไม่เป็นประโยค

“เยี่ยนซู เยี่ยนซู…” สวี่ซื่อรีบพาคนไปค้นหาที่ริมทะเลสาบ