หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 543

“แม่นางเจียง ทำไมเจ้าถึงได้เปียกโชกเช่นนี้?” มีคนถามทันที

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนก็ตัวสั่นด้วยความตื่นตระหนก ลู่เยี่ยนซูตายแล้ว ลู่เยี่ยนซูตายแล้ว...

“มีร่องรอยการตกน้ำอยู่ข้างทะเลสาบ และมีผ้าเช็ดหน้าอยู่ในทะเลสาบ ดูสิ...” ยามนี้ก็มีองครักษ์ที่เห็นเหตุการณ์มองไปที่เจียงอวิ๋นเหมี่ยน

“ดูเหมือนว่าจะมีคนตกลงไปในน้ำ แล้วคุณชายลู่ก็ลงไปช่วย”

ทันทีที่พูดเช่นนี้ออกมา เจียงอวิ๋นเหมี่ยนก็ตกใจจนแทบจะกระโดดขึ้น “ข้าไม่ได้ทำ ข้าไม่ได้ทำนะ”

เด็กหนุ่มที่นางเคยภูมิใจ ตอนนี้กลายเป็นเผือกร้อนในมือแล้ว

“แล้วทำไมเจ้าถึงมีตะไคร้น้ำอยู่บนตัวได้? ทำไมบนหัวของเจ้าถึงมีสาหร่ายน้ำที่มีแค่ในทะเลสาบ ทำไมผ้าเช็ดหน้าของเจ้าถึงไปอยู่ในทะเลสาบ” ลู่เจิ้งเย่ว์ร้องไห้และตะโกน

“พี่ใหญ่ของข้า พี่ใหญ่ของข้าช่วยเจ้า”

“เขาอุตส่าห์ช่วยเจ้า แต่ทำไมเจ้าไม่แม้แต่จะตะโกนเรียกใคร ทำไมเจ้าต้องไปหลบซ่อน?” ลู่เจิ้งเย่ว์เหมือนบ้าคลั่ง เหมือนเด็กน้อยเสียสติที่พุ่งไปหานาง

ลู่เจิ้งเย่ว์ที่อายุน้อยกว่านางสองสามปี แต่ด้วยความโกรธเขาจึงระเบิดพลังออกมาอย่างรุนแรงและผลักนางไปกองกับพื้นก่อนจะทุบตีอย่างแรง

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนร้องไห้ออกมา

“ข้ากลัวเกินไป ข้าแค่กลัว...”

“ข้าไม่ได้อยากทำร้ายเขา ข้าแค่กลัวเกินไป...” เจียงอวิ๋นเหมี่ยนร้องไห้ยอมรับผิด นางตกใจจนไม่มีสติแล้ว

นั่นคือคู่หมั้นของนาง คู่หมั้นที่นางภาคภูมิใจ

เป็นลูกชายคนโปรดของสวรรค์ เป็นความภาคภูมิใจของทุกคน และเป็นอัจฉริยะน้อยที่ทุกคนในเมืองหลวงต่างยกย่อง

นางไม่อยากทำร้ายเขา

แต่ตกลงไปในน้ำ เขาตายแล้ว นางรับผิดชอบไม่ไหว

แม่เจียงก็รีบดึงลู่เจิ้งเย่ว์ออกไป

ใบหน้าของสวี่ซื่อซีดลง นางกอดลูกชายของตัวเองอย่างสั่นเทา