หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 546

ส่วนลูกสาว จนป่านนี้ก็ยังไม่เคยแต่งงาน

ใต้เท้าโจวคือปู่ของนาง

เมื่อลู่เจาเจามาทวงหนี้ ปู่ของนางก็คือคนแรกที่ถูกทวงหนี้

โจวซูเหยายิ้มอย่างประจบประแจง “ท่านแม่ ข้าไม่ไปเดินซื้อของ ลูกสาวสาบานว่าในชีวิตนี้จะไม่ไปเดินซื้อของอีกแล้ว”

แต่แย่จริงๆ ที่ร้านศาลาซู่อวิ๋นเปลี่ยนไปขายเป็ดแล้ว

นางจะทำอะไรได้อีก?

ฮูหยินหรงถอนหายใจ “จันทราแจ่มชัด สาวงามเพริศพริ้ง ท่วงท่าอ่อนละมุน คะนึงหามิวางวาย ท่วงท่าอ่อนละมุน หวังว่าเจ้าจะนิ่งสงบและงดงาม เหตุใดถึงได้ตรงกันข้ามเยี่ยงนี้? “

“ดูสตรีอื่นสิ ใบหน้าของพวกนางเหมือนดอกชบาโผล่ขึ้นมาจากน้ำ เอวของพวกนางก็เหมือนต้นหลิวอ่อนๆ ที่ตามลม...แต่ดูเจ้าสิ...”

โจวซูเหยาเหลือบมองตัวเอง “ก็ดีนี่ ข้าดูมีกำลังแข็งแรง”

“อีกอย่าง...”

“ท่านแม่กำลังดูถูกข้าอยู่ ข้าไม่เหมือนกับต้นหลิวที่อ่อนไปตามลม แต่ข้าเป็นต้นหลิวที่ต้านลม”

ฮูหยินหรงมองนางด้วยความโกรธ “หลิวต้านลมอะไร?”

“ข้าสามารถดึงโค่นต้นหยางหลิวได้ ก็รับว่าเป็นต้นหลิวที่แข็งแกร่งแล้วใช่ไหม?”

ฮูหยินหรงโกรธมากจนเงยหน้าขึ้นชี้ไปที่นางแต่ก็พูดไม่ออกแม้แต่น้อย

ก่อนจะเยาะเย้ยว่า “ผู้หญิงคนอื่นชอบดอกไม้จ้างฮวา แล้วเจ้าชอบอะไร?”

โจวซูเหยาเม้มริมฝีปาก แล้วมองแม่ของนางอย่างระมัดระวัง “ท่านแม่ ดอกไม้ที่ออกมาจากสมองผู้อื่นนั่นนับว่าดอกไม้หรือ?”

“ข้าเก่งด้านการทำลายดอกไม้...”

“โธ่……”

“ท่านแม่ ท่านจะพูดก็พูดไปสิ จะตีผู้อื่นทำไม!!” โจวซูเหยาปิดแขนนางด้วยใบหน้าเจ็บปวด

ทำไมแม่ข้าถึงได้โหดร้ายเช่นนี้

ฮูหยินหรงชี้มาที่นางด้วยความโกรธ

“เจ้ากับญาติผู้พี่ของเจ้า เป็นคู่สร้างคู่สมกันจริงๆ” ฮูหยินหรงได้ยินเสียงหึ่งๆ ในหัว

“กับใครนะ? เขาอายุสามสิบแล้ว ข้าอายุสิบเจ็ดเอง คู่สร้างคู่สมอะไร? อีกอย่างเขาไม่ใช่แบบที่ข้าชอบ ข้าชอบคนหล่อ!!”

“ท่านแม่ ท่านอย่าทำให้ข้าอัปยศเลยนะ”

“ตระกูลหรงของเราไม่ได้ฉลาดตั้งแต่แรก ถ้าข้าแต่งงานกับญาติ ลูกที่เกิดมาจะไม่เพิ่มความโง่หรือ?”