หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 55

รอบุตรสาวคลอดออกมา ฐานะทางสังคมของนางก็ขึ้นระดับสูงสุดโดยตรง

นายหญิงใหญ่เห็นนางเป็นดุจไข่มุก ดุจอัญมณี ท่านโหวยิ่งรักเอาใจใส่สุดๆ

ขณะนี้นางลูบแก้มของบุตรสาว “นางน่ะ ตั้งแต่เด็กก็ได้รับความรักเอ็นดูจากพ่อ ตอนข้าท้องเปรี้ยวปากอยากกิน พ่อนางฝากคนส่งลิ้นจี่หนึ่งตะกร้ามาจากนอกด่านมา ม้าวิ่งตายไปสามสี่ตัว”

ดวงตาสวี่ซื่อสลัวลง นางก็เคยได้รับลิ้นจี่หลายลูก

ลู่หย่วนเจ๋อยกมาตาปริบๆ นางราวกับได้รับของล้ำค่า

เปลือกนอกลิ้นจี่แห้ง เนื้อผลไม้เริ่มเปรี้ยวนิดๆ แล้ว อา ที่แท้เป็นของที่คนอื่นกินเหลือนี่เอง!

“ฮูหยินมีวาสนาจริงๆ”

“ได้รับคำทำนายของท่านเจ้าอาวาสวัดฮู่กั๋ว เด็กคนนี้ต้องมั่งคั่งยิ่งใหญ่แน่นอน” ทุกคนอดไม่ได้ที่จะเข้าไปดูใกล้ๆ

เดิมอยากชมเด็กน่ารักสองสามประโยค แต่เห็นข้างหลังยังมีเด็กทารกที่ทั้งขาวทั้งละเอียดเหมือนผงแป้ง ขาวๆ เด้งๆ คนหนึ่ง

ภายใต้การเปรียบเทียบสองฝ่าย เด็กที่ห่อผ้าแคล้วคลาดคนนี้ ขับให้ดูเหมือนลูกลิงตัวหนึ่ง

อีกฝ่ายก็เหมือนกับเซียนน้อยที่นั่งใต้เจ้าแม่กวนอิม

ชมไม่ออกจริงๆ

ลู่เจาเจาเกาะอยู่หัวไหล่สาวใช้ รับรู้ถึงตัวท่านแม่โกรธจนตัวสั่น ใบหน้าเล็กรูปไข่ขมวดเป็นก้อน

【หึ เจ้าอาวาสเฒ่าที่ตาบอดคนนั้น ไม่ต้องเอาดวงตาคู่นี้!】

【ตาบอดขนาดนี้】

ลู่เจาเจาดวงตาเปิดกว้าง มองลูกประคำที่อยู่ข้างหน้าอีกครั้ง

“ลูกประคำหนึ่งร้อยกับแปดเม็ดนี้ ได้รับการปลุกเสกจากพระครูทั้งหมด ความชั่วใดๆ ก็ไม่กล้าบุ่มบ่าม นี่ใกล้จะกลางเดือนเจ็ด สิ่งชั่วร้ายต่างไม่กล้าเข้าใกล้ไม่ใช่หรือ?” ทุกคนเกิดความอิจฉามากขึ้นเรื่อย ๆ

เผยเจียวเจียวรับคำยกยอของทุกคนอยู่

นางไม่สงสัยสวี่ซื่อสักนิด ถึงอย่างไร นางกับท่านโหวอยู่ด้วยกันสิบเจ็ดปี สวี่ซื่อกลับไม่เคยสังเกตเห็นความผิดปกติสักนิด

สวี่สืออวิ๋นน่ะ เชื่อใจลู่หย่วนเจ๋อมาก

ดวงตาลู่เจาเจามองสร้อยประคำนั้น คนอื่นมองไม่เห็น แต่นางมองเห็นอย่างชัดเจน

ลูกประคำหนึ่งร้อยกับแปดเม็ด ทุกเม็ดมีแสงสีทองจางๆ ล้อมอยู่ เป็นของดีที่สามารถคุ้มครองได้จริงๆ