หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 56

“ฮูหยินท่านนี้คงไม่ได้โกรธหรอกใช่ไหม”

กล่าวจบสวี่ซื่อก็รีบไปหลบที่ด้านข้าง

เมื่อได้ฟังทุกคนที่อยู่รอบเผยเจียวเจียวก็หายไปหมด

ทุกคนมีสีหน้าลำบากใจ

“เจ้า！” เผยเจียวเจียวหายใจติดขัด นางมองทุกคนอย่างเหม่อลอย ดวงตาของนางเป็นสีแดงขึ้นในทันที แต่คำพูดประโยคนี้ของสวี่ซื่อนั้นเป็นเหตุเป็นผล นางไม่สามารถต่อต้านได้อีกแล้ว

แม้แต่เจ้าของร้านยังมองนางอย่างมีนัยยะ

“ฮูหยินท่านนี้ ขออภัยด้วย แต่ขอให้ท่านมาอีกในครั้งหน้า ต้องขออภัยด้วย...วันนี้ที่ร้านไม่ค่อยสะดวกนัก” เจ้าของร้านรู้สึกเย็นสันหลังวาบ

ใกล้จะถึงกลางเดือนเจ็ดแล้ว ประตูผีจะเปิด ร้านทุกร้านในเมืองล้วนปิดเป็นเวลาสามวัน

เขาไม่กล้ายุ่งกับสิ่งชั่วร้ายอะไรหรอก

แค่พลิกลูกประคำพระอัฐิผีก็รู้แล้วว่านางกำลังทำอะไร

ดวงตาของเผยเจียวเจียงแดงเรื่อพร้อมกับขบกรามแน่น นางจ้องเขม็งไปที่สวี่ซื่อ

“ฮูหยินกลับกันก่อนเถิดเจ้าค่ะ” หญิงรับใช้ที่อยู่ด้านหลังดึงแขนเสื้อของเผยเจียวเจียว ถึงแม้ว่าท่านโหวจะให้ความรักกับนางอย่างเพียงพอ แต่เขาไม่มีทางยอมให้นางก่อเรื่องเป็นแน่

เขารักหน้าตาของเขายิ่งกว่าอะไร

มิเช่นนั้นคงไม่เลี้ยงนางมาสิบเจ็ดปีโดยที่ไม่ยอมรับกลับมาที่จวน

เผยเจียวเจียวหมุนตัวเตรียมจะเดินจากไป แต่สวี่ซื่อกลับยกมือขึ้นอย่างช้าๆ

“ฮูหยินท่านนี้โปรดรอก่อน” สวี่ซื่อมองไปที่นางอย่างมีนัยยะ

“เจ้ายังคิดจะทำอะไรอีกหรือ” น้ำเสียงของเผยเจียวเจียวเจือไปด้วยความไม่พอใจ นางมองไปที่สวี่ซื่ออย่างขุ่นเคือง

สวี่ซื่อส่ายหน้า “เอ่ยเช่นนี้เป็นการกล่าวเกินไปหน่อย แต่เรื่องนี้เกี่ยวของกับชื่อเสียงและศักดิ์ศรีของฮูหยิน จึงจำเป็นต้องรั้งท่านเอาไว้”

“ปิ่นปักผมที่อยู่บนผมของท่านได้มาจากที่ไหนหรือ” นางชี้ไปยังปิ่นแกะสลักบนผมของเผยเจียวเจียว