หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 570

พระชายาจิ้งซีพร่ำบ่นในใจ อาจเป็นเพราะนางอยู่กับเผยเจียวเจียวมากเกินไป จึงเรียนรู้แต่สิ่งเลวร้ายมาเช่นนี้

“แต่สร้อยคอลูกประคำนั้นก็แตกกระจายในเวลาต่อมา บางทีอาจเป็นเพราะผลแห่งกรรมก็ได้!” พระชายาจิ้งซีโค้งริมฝีปาก บุตรสาวที่เกิดจากอนุภรรยาอย่างเผยเจียวเจียวน่ะหรือที่เจ้าอาวาสบอกว่ามีคุณค่า

จะมีคุณค่าเพียงใดกันเชียว!

ถุย!

ไม่มีภรรยาหลวงคนไหนทนเห็นบุตรสาวของอนุภรรยามีคุณค่าเช่นนั้นหรอก!

“เจ้าอาวาสเก่งกาจมากเลยหรือ” พระชายาจิ้งซีดึงแขนเสื้อของท่านอ๋องเบาๆ

นางก้มศีรษะลงเล็กน้อยเผยให้เห็นลำคอเรียวงาม ใบหน้างดงามของนางชม้ายตามองเขาอย่างคาดหวัง

แม้ว่ารูปลักษณ์ของอ๋องจิ้งซีจะไม่งดงาม แต่ภรรยาของเขากลับสวยงามตราตรึงใจผู้คนมากมาย

อ๋องจิ้งซีเหลือบมองนาง แม้ว่าจะมีความขัดแย้งอยู่บ้าง แต่กลับตัดสัมพันธ์ระหว่างสามีชภรรยาเวลานานนับหลายปีไม่ลง

“แม้วัดฮู่กั๋วจะเป็นวัดหลวง แต่เสด็จพี่ทรงปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ต่อหน้าเจ้าอาวาสเสมอ”

“เจ้าอาวาสเป็นพระที่มีชื่อเสียงมาก ไม่มีใครกล้าทำผิดต่อหน้าท่าน…”

“ลู่หย่วนเจ๋อ เขาไปเอาความกล้านั้นมาจากไหนกัน” อ๋องจิ้งซีพร่ำบ่น

“เหตุใดเจ้าอาวาสจึงตาบอดล่ะ” พระชายาถามขึ้น

อ๋องจิ้งซีจึงได้แต่ส่ายหน้า “ไม่มีใครรู้ว่าเหตุใดจู่ๆ เขาถึงตาบอด เจ้าอาวาสกล่าวว่าเป็นเพราะเขาพูดในสิ่งที่ไม่ควร และเปิดเผยความลับแห่งสวรรค์”

ทันใดนั้น สามเณรน้อยจึงก้าวขึ้นไปบนแท่นสูง

ก่อนจะกระซิบบางอย่างข้างหูของเจ้าอาวาส

มือของเจ้าอาวาสชูสร้อยคอลูกประคำอยู่ครู่หนึ่งราวกับพูดอะไรบางอย่าง สามเณรน้อยจึงยิ้มและเดินกลับไปหาลู่หย่วนเจ๋อ

“โยม ท่านเจ้าอาวาสอยากเชิญโยมขึ้นไปนั่งน่ะ” สามเณรน้อยกล่าวด้วยสีหน้าประหลาดใจ

จากนั้นลู่หย่วนเจ๋อจึงจับมือลู่จิ่งเหยาและเดินขึ้นบันไดอย่างภาคภูมิใจ

ทุกคนต่างพามองเขาด้วยความประหลาดใจ

ใครจะคิดว่าลู่หย่วนเจ๋อจะอยู่ในสายตาของเจ้าอาวาสเช่นนี้

ที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือ

เมื่อลู่หย่วนเจ๋อขึ้นเวทีพร้อมกับบุตรสาว เจ้าอาวาสพลันลุกขึ้นยืนทักทาย