หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 579

“เจ้าไง เจ้าคือบรรพบุรุษ ว่าแต่เจ้าได้ถามอวิ๋นเหนียงหรือไม่ว่าต้องพาพ่อแม่ไปสู่ขอด้วยหรือไม่” เจิ้นกั๋วกงถามอย่างกระตือรือร้น

“ท่านพ่อ รีบร้อนเหลือเกิน ข้ายังไม่ได้ขอนางแต่งงานเลย”

“อ้อ ไม่รีบๆ”

เจิ้นกั๋วกงพลันลุกจากเตียงทันที

“ท่านพ่อจะไปไหนหรือ”

“เก็บข้าวของน่ะสิ พอเจ้าแต่งงานไปไม่ได้ต้องเอาข้าวของติดตัวไปด้วยหรือ” คงจะดีหากนำกระดูกชราอย่างพวกเราทั้งสองไปด้วย

คืนนั้นเจิ้นกั๋วกงจึงเก็บข้าวของกันทั้งคืน

เช้าวันรุ่งขึ้น

เจิ้นกั๋วกงเตรียมม้าและเข้าไปในพระราชวังแต่เช้าตรู่

วันนี้เป็นวันเฉลิมพระชนมพรรษาของไทเฮา จึงมีการจัดงานเลี้ยงที่นั่น

ทันทีที่หรงเช่อเข้าไปในพระราชวัง ใต้เท้าเจียงจึงก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม “แม่ทัพหรง ได้ยินมาว่าท่านจะไปเป็นลูกเขยแต่งเข้าตระกูลสวี่งั้นหรือ”

ใต้เท้าเจียงคือบิดาผู้ให้กำเนิดของเจียงอวิ๋นเหมี่ยนนั่นเอง

หรงเช่อไม่ชอบใต้เท้าเจียงมาแต่ไหนแต่ไร

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนทรยศละทิ้งคู่หมั้น ทั้งๆ ที่คู่หมั้นมีบุญคุณต่อนาง ใต้เท้าเจียงก็มีส่วนผลักดันให้ถอนหมั้น

แต่ในราชสำนักจะต้องแบ่งเส้นบางๆ นั้นให้ชัดเจน

“แม่ทัพหรง ท่านเลอะเลือนแล้ว! ท่านน่ะเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของเจิ้นกั๋วกง พระนางฮองเฮาเป็นพี่สาวแท้ๆ ของท่าน สวี่สืออวิ๋นเป็นเพียงหญิงหม้ายที่มีบุตรชายสาม บุตรสาวหนึ่ง ท่านคิดจะแต่งงานกับนางได้อย่างไรกัน” ใต้เท้าเจียงคร่ำครวญซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“หากพูดออกไป ใต้หล้าจะไม่หัวเราะเยาะเอาหรือ”

ใต้เท้าเจียงมีลูกพี่ลูกน้องนามว่าเจียงยวน อายุ28ปีและยังไม่แต่งงาน

นางเคยชื่นชอบหรงเช่อครั้งยังเยาว์วัย

ครั้งหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่านางจะไม่แต่งงานกับใครนอกจากหรงเช่อ

แต่เมื่อหลังจากได้ยินว่าหรงเช่อขอสวี่สืออวิ๋นแต่งงาน ว่ากันว่าเครื่องประดับจำนวนมากถูกทำลายอย่างน่าเสียดาย