หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 60

“ไม่ต้องถามที่มา? เขามีคุณสมบัติให้ถามที่มาด้วยงั้นหรือ เขาเป็นลูกเมียน้อยนะ ฐานะที่คนรังเกียจมากที่สุด”

[ในโลกก่อนเขาผูกมิตรกับเหล่าบัณฑิตที่ครอบครัวยากไร้จนสอบได้ลำดับที่หนึ่งติดต่อกันสามสนามจนมีชื่อที่ดีงาม]

[ต่อมาน้องสาวของเขาซึ่งก็คือลู่จิ่งเหยาบุตรสาวบุญธรรมของท่านแม่ได้รายงานว่าตระกูลสวี่กับท่านแม่ก่อกบฏจนทำให้ตระกูลสวี่ถูกสังหารทั้งตระกูล]

[กำจัดท่านน้าของข้าไปได้อย่างสมบูรณ์แบบ รวมถึงท่านแม่ด้วย จากนั้นนางก็แต่งเข้าจวนโหวอย่างสง่างามโดยที่มือไม่เปื้อนเลยสักนิด...]

[ในโลกก่อนตระกูลของเราบูชาฟ้า]

สวี่ซื่อได้ยินเสียงในใจของลูกสาวนางก็รู้สึกปวดใจ

ดี ดีเหลือเกิน

“บัณฑิตจากตระกูลยากไร้งั้นหรือ ใครบ้างที่ไม่รู้ว่าตระกูลยากไร้ให้ความสำคัญกับชื่อเสียงเกียรติยศ ถ้าหากเรื่องที่เขาเป็นลูกเมียน้อยหลุดออกไป เขาจะยังทำตัวเป็นปลากระดี่ได้น้ำอยู่ได้อีกหรือ” สวี่ซื่อพึมพำเสียงเบา

ตกกลางคืนสวี่ซื่อหลับสนิท

แต่ทั้งจวนโหวนั้นไม่มีใครหลับเลย

นายหญิงใหญ่เปิดคลังส่วนตัวออกและย้ายสมบัติออกมาทีละชิ้น

นายหญิงใหญ่คุกเข่าอยู่ในห้องพระเล็กจนลูกประคำเกือบจะขาด

“ขาย ขายมันทั้งหมด รีบเอามาใช้คืน”

“เจียวเจียวอยู่ในคุก จิ่งเหยาร้องไห้จนตาบวมไปหมดแล้ว จิ่งไหวเองก็รับไม่ได้ ถ้าหากว่าครั้งนี้เสียชื่อเสียงจนกอบกู้คืนมาไม่ได้จะส่งผลอย่างมากต่อจิ่งไหว” ลู่หย่วนเจ๋อมีสีหน้าไม่ดี

ของในคลังส่วนตัวของเขาถูกขายจนหมดสิ้น แม้แต่หมู่บ้านก็เอาออกมา

ในเวลานี้เขาเกลียดสวี่สืออวิ๋น นางทำร้ายเขาเสียจนอับอายไปหมด

ทำร้ายเสียจนจิ่งไหวเสียชื่อเสียง ช่างเป็นนางอสรพิษโดยแท้！

ฟ้ายังไม่ทันสางลู่หยวนเซียวก็มาคารวะสวี่ซื่อ

ขอบตาของเขาดำคล้ำ