หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 608

เรื่องทั้งหมดทำให้ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความเกลียดชัง

ลู่หย่วนซี ชายชู้กลับกลายเป็นน้องชายต่างแม่

“น้องชายต่างแม่แล้วอย่างไร ต้องจับถ่วงน้ำ! ข้าไม่มีวันไว้ชีวิตพวกเขา!”

“ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น มารหัวขนคู่นั้นก็ต้องโดนจับถ่วงน้ำเช่นกัน! ลูกที่เกิดจากหญิงเล่นชู้ไม่สมควรมีชีวิตอยู่!” ใบหน้าของลู่หย่วนเจ๋อเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

ตอนนั้นรักมาก ตอนนี้จึงเกลียดมากเช่นกัน

ทว่าลู่หย่วนซียังคงมีสีหน้าสงบ รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

“ท่านพี่ ปล่อยให้สายเลือดตระกูลลู่ได้มีชีวิตอยู่ต่อไปเถิด”

“ท่านพ่อได้วางแผนทุกอย่างไว้แล้ว ท่านจะตัดสายเลือดตระกูลลู่จนขาดสะบั้นเช่นนี้ไม่ได้ ท่านขับไล่ลู่เยี่ยนซู ลู่เจิ้งเย่ว์ ลู่หยวนเซียวกับลู่เจาเจาไปแล้ว หากยังจับจิ่งไหวกับจิ่งเหยาถ่วงน้ำอีก ตระกูลลู่จะสิ้นสุดเพียงเท่านี้!” ลู่หย่วนซีมองเขาอย่างยั่วยุ

แต่ลู่หย่วนเจ๋อกลับหัวเราะด้วยความโกรธ

“ข้ายังไม่แก่ ยังให้กำเนิดบุตรได้อีก มันจะสิ้นสุดได้อย่างไร!”

“ข้าไม่อยากได้เลือดสกปรกน่ารังเกียจของเจ้าแปดเปื้อนตระกูลลู่!”

เผยเจียวเจียวได้แต่ตัวสั่นเทา ไม่กล้าสบตาลู่หย่วนเจ๋ออีกต่อไป

“จริงหรือ ท่านพี่ยังให้กำเนิดบุตรได้อีกหรือ ทำไมเราไม่เชิญหมอหลวงมาตรวจดูสักหน่อยเล่าว่าท่านพี่ยังให้กำเนิดบุตรได้หรือไม่” ชายคนนั้นพูดด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก

จู่ๆ ลู่หย่วนเจ๋อก็นึกถึงคำพูดของสวี่สืออวิ๋นขึ้นมา

เหงื่อเย็นหยดบางๆ ผุดขึ้นบนหน้าผากของเขา ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกไม่สบายใจเท่าใดนัก

“เจ้าบอกให้เชิญหมอหลวงงั้นหรือ เจ้าคิดว่าหมอหลวงจะหากันได้ง่ายๆ สินะ?” ลู่หย่วนเจ๋อฝืนกล่าวเย้ยหยัน

เมื่อพูดจบ คนแถวคูเมืองก็ทยอยยกมือขึ้นทีละคน

“เอ่อ คือ... อะแฮ่ม คือข้าบังเอิญผ่านมาที่นี่พอดี หากต้องการละก็…ข้าสามารถวินิจฉัยอาการให้ใต้เท้าลู่ได้นะขอรับ”

“ข้าด้วย ข้าเองก็บังเอิญเข้าเมืองวันนี้เช่นกัน ช่างบังเอิญจริงๆ ...”

ย่วนสื่อพลันยกมือขึ้นเงียบๆ “ข้าคือย่วนสื่อจากโรงหมอหลวง เอ่อ...บังเอิญเดินผ่านมาที่นี่เช่นกัน หากใต้เท้าลู่กำลังลำบาก ข้าสามารถรักษาให้ท่านโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายเลยขอรับ”