หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 616

“ไม่ได้ ท่านแม่บอกว่า สองขวบแล้วห้ามอมนิ้วเท้า”

“หรือว่า เจ้าดูดนิ้วมือแทนไหม”

พูดจบก็ถอนหายใจ

“เฮ้อ…”

หนานมู่ไป๋งงงวย

เขาเหลือบมองเท้าของลู่เจาเจา รวมถึงท่าทางโง่เขลา ก่อนจะเดินจากไป

พวกเขาสายเลือดนี้ สามารถเป็นผู้รับใช้เทพเจ้า เพราะได้รับความรักจากเทพเจ้า

คงไม่ได้โง่เง่าขนาดนั้น

แต่ดูท่า คงไม่มีสมอง

เผยเจียวเจียวนั่งนิ่งอยู่กับที่ พื้นตรงนั้นเริ่มเปียกชื้น กลิ่นเหม็นโชยออกมา

“นางฉี่ราดงั้นหรือ?” ลู่เจาเจาตะโกนพลางชี้ไปที่นาง

เผยเจียวเจียวรู้สึกได้ถึงสายตาของทุกคนที่จับจ้องมาจึงไม่กล้าเงยหน้า

งูพิษเก้าหัวก้มลงมา หนานมู่ไป๋เหยียบบนหัวมัน สายตาทอดมองไปไกลอย่างภาคภูมิใจ

“แคว้นใต้เดินทาง หลีกทาง”

“แคว้นใต้เดินทาง หลีกทาง…”

ผู้คนเดินไปที่ประตูเมืองด้วยท่าทางทรงพลัง

ร่างกายของลู่หย่วนเจ๋อไร้เรี่ยวแรง เขาบังคับตนเองให้ลุกขึ้น สายตามืดมนและโหดเหี้ยม “จับเผยเจียวเจียวถ่วงน้ำ”

ผู้เฒ่าทรุดลงกับพื้น ไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้

“ไม่ ท่านจะจับข้าถ่วงน้ำไม่ได้ ไม่ได้!” เผยเจียวเจียวตะโกนเสียงแหบแห้ง คุกเข่าลงกับพื้น

“พี่เจ๋อ ข้าสำนึกแล้ว ข้าสำนึกแล้ว”

“ได้โปรดปล่อยเจียวเจียวไป เจียวเจียวไม่กล้าแล้ว พี่เจ๋อ ข้าสำนึกแล้ว…”

“ผู้นำตระกูล ช่วยข้าด้วย”