หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 627

อีกอย่าง สวี่สืออวิ๋นเป็นเพียงคนธรรมดา

คนจากแคว้นใต้พวกนั้นลึกลับซับซ้อน หากสวี่สืออวิ๋นไปจริงคงไม่เหลือซาก

ต่อให้มีเจาเจา แต่เจาเจาเป็นเพียงเด็กอายุสองขวบครึ่งเท่านั้น จะไปทำอะไรได้?

เทพเจ้าจงไป๋ที่ราชวงศ์แคว้นใต้บูชา เป็นผู้คุมกฏของทั้งสามโลก หากอันเชิญสำเร็จ คงจะมีพลังถึงขั้นทำลายฟ้าดิน

ส่วนเจาเจาเองแม้แต่เศษกระดูกก็คงถูกกลืนกินไปด้วย

สวี่อี้ถิงนั่งอยู่เพียงครู่เดียว หลังจากกำชับเสร็จก็จากไปอย่างเร่งรีบ

เขาต้องกลับไปหารือกับท่านพ่อที่จวน

แม้น้องสาวจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่กลับเป็นแก้วตาดวงใจของคนทั้งบ้าน

ตอนนั้นมามาเฒ่าอุ้มนางล้มลงบนหิมะ บนตัวมามามีบาดแผล เกรงว่าองค์หญิงใหญ่คงรู้ตั้งแต่ตอนนั้น จึงได้ส่งคนมาไล่ล่าตั้งแต่นั้น

สวี่สืออวิ๋นนั่งอยู่จนฟ้ามืด

กระทั่งเจาเจากลับมาถึงบ้าน สวี่สืออวิ๋นถึงได้ตบหน้าเบาๆ แล้วฝืนยิ้ม

ตอนออกจากบ้านลู่เจาเจาหน้าชื่นตาบาน ตอนกลับบ้านทำหน้าดำคร่ำเครียด

“วันนี้เยี่ยนซูสอนหนังสือราบรื่นหรือไม่?” สวี่สืออวิ๋นเอ่ยถาม

ลู่เยี่ยนซูยิ้ม

“ราบรื่นมากขอรับ”

“สหายน้อยของเจาเจากลุ่มนั้นยอมให้เจ้าหรือ?” สวี่สืออวิ๋นสงสัยไม่น้อย แม้แต่หัวหน้าราชบัณฑิตยังปวดหัว ทว่าเยี่ยนซูกลับราบรื่นเพียงนี้เชียว?

ลู่เจาเจาทำหน้าเศร้าแล้วเอ่ยขึ้น

“พี่ใหญ่เชือดไก่ให้ลิงดู พวกสหายเลยกลัวมาก”

“เชือดไก่ให้ลิงดูอย่างไรหรือ?”

“ข้าคือไก่ตัวนั้นที่ถูกเชือด” ลู่เจาเจาทำหน้าตึง แล้วจ้องพี่ใหญ่อย่างโมโห!”

เขาจะไม่ราบรื่นได้อย่างไร!

ความน่าเกรงขามของเขาสร้างขึ้นจากความเจ็บปวดของน้องสาว!

“ท่านแม่ ท่านย่ายังมีชีวิตอยู่หรือ?” ลู่เจาเจาเอ่ยถามสวี่สืออวิ๋นอย่างจริงจัง

สวี่สืออวิ๋นพยักหน้า

“เจ้าเป็นห่วงนางหรือ?”