หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 635

“ฮือๆๆๆ เสด็จย่าช่วยข้าด้วย เสด็จย่า ข้าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านนะ เป็นสายเลือดเพียงคนเดียวของจวนอ๋องจิ้งซี เสด็จย่าช่วยข้าด้วย...ท่านพ่อจะตีข้าตายแล้ว...” เซี่ยอวี้โจวร้องไห้โหยหวน

ไทเฮาที่เพิ่งเอ่ยว่าห้ามตีหลานของนางอีกต่อไปก็หันหน้าไปทางอื่นอย่างเงียบๆ

“จิ้งซี อย่าใช้ไม้บรรทัดเลย” คำพูดของไทเฮาทำให้เซี่ยอวี้โจวรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

“เอาแส้ของข้าเถอะ”

ดวงตาของเซี่ยอวี้โจวเบิกกว้างขึ้นทันที “เสด็จย่า”

“เสด็จย่า ท่านคิดจะเอาชีวิตของอวี้โจวเลยหรือ” เซี่ยอวี้โจวพังทลายและมองเขาด้วยความหวาดกลัว

“ตีแรงๆ เลย” ไทเฮาแยกเขี้ยวยิงฟัน ทำให้นางร้อนรนจนผมเผ้ายุ่งเหยิง ดวงตาแดงบวม เจ้าเด็กดื้อคนนี้ต้องตีให้ตาย

“เสด็จป้า เสด็จป้า ข้าเป็นหลานชายคนโปรดของท่านนะ ช่วยอวี้โจวด้วย...ฮือๆ...” เซี่ยอวี้โจวขอร้ององค์หญิงใหญ่อีกครั้ง

องค์หญิงใหญ่มองดูหลานชายของนางอย่างลำบากใจ

“จิ้งซี เจ้าทำแบบนี้ เดี๋ยวก็ตีจนเสียหมดหรอก”

“เดี๋ยวเขาก็วิ่งหนีได้นะ มัดเขาไว้ จับเขามัดไว้ จะได้วิ่งหนีไปไหนไม่ได้ และจะไม่ทำลายเส้นเอ็นด้วย” องค์หญิงใหญ่เอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง

“เสด็จป้า ท่านเป็นปีศาจหรือ?” เซี่ยอวี้โจวก็รีบถอยออกไป

“พวกท่านเป็นปีศาจกันหมดเลยหรืออย่างไร? ข้าขอลาแค่วันเดียว ถึงขั้นต้องจับข้ามัดเพื่อเฆี่ยนตีกันเลยหรือ ฮือๆ รู้อย่างนี้ รู้อย่างนี้แต่แรก ข้ากลับไปสอบดีกว่า”

“องค์หญิงเจาหยางก็ขอลาเหมือนกัน ทำไมไม่ตีนางด้วย? ข้าไม่ยอม ฮือๆๆๆ ข้าไม่ยอม” เซี่ยอวี้โจวร้องไห้

ลู่เจาเจาเหลือบมองเขา “เพราะย่าของข้าตายจริงๆ”

เซี่ยอวี้โจวตะลึงงัน แล้วมองไปที่ลู่เจาเจาอย่างตะลึง

“ทำไมเจ้าถึงยังไม่เข้าใจอีก?”

จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงบนพื้น “ท่านพ่อ ท่านพ่อ ลูกผิดไปแล้ว อวี้โจวจะไม่โกหกอีกแล้ว จะไม่โดดเรียนอีกแล้ว ท่านพ่อ อวี้โจวขอลาวันเดียว ทำไมต้องตีให้ตายด้วย”

“หยุดวันเดียวงั้นหรือ? เจ้าลองมองขุนนางเหล่านี้สิ”

“เจ้าหยุดเรียนหนึ่งวัน แต่คนทั้งราชสำนักต้องมาบ้านเจ้าเพื่อร่วมงานศพข้า”

“เจ้าเด็กดื้อ เจ้าสมควรถูกตีให้ตายจริงๆ” ฮ่องเต้ตกใจจนเสียพลังชีวิตไปครึ่งหนึ่ง