หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 634

ในเวลานี้ ก็มีเสียงเคาะประตูจวนอ๋องจิ้งซีดังขึ้น

“เปิดประตู ข้ากลับมาแล้ว” เซี่ยอวี้โจวยิ้มตาหยีอย่างมีความสุข

แค่หนีการสอบได้ก็ไม่ต้องถูกทุบตีแล้ว ช่างวิเศษจริงๆ...

ข้าฉลาดมาก

“มัวรออะไรกันอยู่? รีบเปิดประตูให้ข้าสิ”

เซี่ยอวี้โจวยื่นพุงออกมา แล้วเรอด้วยความอิ่ม

เขาเกิดมาก็อ้วนตัวกลมดิก ในวันปกติ พระชายาจะควบคุมอาหารให้เขา วันนี้เป็นวันหยุดพิเศษหนึ่งวัน ก็เลยแอบไปเดินเล่นที่ตลาดกินขนม หลังกินจนหนำใจแล้วค่อยกลับจวน

และในเวลานี้ ยังมีขนมจำนวนมากอยู่ในถุงของเขาด้วย

ทั้งหมดล้วนถูกรวบรวมจากทุกที่

เด็กเปิดประตูต่างก็คุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยตัวสั่นเทาไม่กล้าเปิดประตู

เซี่ยจิ้งซีพาทุกคนไปที่ประตู

“ไปเปิดประตู” เขากัดฟัน

เด็กเปิดประตูถอนหายใจ ขอให้ซื่อจื่อน้อยโชคดีด้วยเถอะ

หลังจากมีเสียงเอี๊ยดดังขึ้น ก็มีช่องโหว่ปรากฏขึ้นมา

ซื่อจื่อน้อยเลิกคิ้ว “ท่านพ่อของข้านอนกลางวันตื่นแล้วหรือ? จะยักคิ้วหรี่ตาทำไม? วางใจเถอะ ครั้งนี้ไม่ถูกตีหรอก”

“วันนี้ข้าหลบการสอบได้ ก็หลบหายนะได้เช่นกัน”

“พรุ่งนี้ข้าจะให้เงินค่าขนมแก่เจ้า” เซี่ยอวี้โจวพลางเดินเข้าประตูแล้วพูดไปด้วย

ขณะที่กำลังเดินเข้าไปในประตู

ทันทีที่เงยหน้าขึ้นมา...

ก็ต้องตกใจที่เห็นฝูงคนจำนวนมากอยู่ในเรือน

และตรงหน้าที่ยืนอยู่ก็คือท่านพ่อของเขา และท่านแม่ของเขา รวมถึงท่านลุงฮ่องเต้ แม้แต่ท่านย่าก็มาด้วย???