หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 649

ทุกคนหันมามองเขา หนานมู่ไป๋ระงับความโกรธไว้ในใจ “สัตว์เทพ ไม่ควรขี่!”

“สัตว์เทพไม่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถขี่ได้!”

“ในแคว้นใต้ มีเพียงข้าและท่านพ่อเท่านั้นที่สามารถควบคุมสัตว์เทพได้! องค์หญิงเจาหยาง อย่าคิดว่าสัตว์เทพเอ็นดูเจ้าแล้ว จะได้เหยียบย่ำศีรษะของมันได้!”

ที่หนานมู่ไป๋สามารถขี่สัตว์ผู้พิทักษ์ของแคว้นได้ ก็เพราะเขาแอบเทพลังเทพเข้าไปในปากของสัตว์เทพ

อีกทั้งยังต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะโน้มน้าวให้มันยอมเป็นภาหนะให้ขี่เพื่ออวดเบ่งได้

ซึ่งก็ต่อเมื่อมันอารมณ์ดีเท่านั้น มันถึงจะยอมให้ขี่

เซียงหลิ่ว เป็นสัญลักษณ์อันทรงเกียรติของแคว้นใต้

สมควรหรือ ที่จะปล่อยให้คนธรรมดาขี่บนหัวของมัน?!

ลู่เจาเจาเหลือบมองเขาอย่างเฉยเมย “ไม่ได้จะขี่หัวเจ้าสักหน่อย เจ้าจะร้อนรนไปทำไมกัน?”

“เซียงเซียง เจ้าเต็มใจหรือเปล่า?” ลู่เจาเจาจ้องมองมันอย่างไม่แสดงอาการใดๆ

เซียงหลิ่วก้มหน้าก้มตารับใช้นางมาหลายปี ย่อมรู้ถึงสัญญาณโกรธของนางเป็นอย่างดี

หัวทั้งเก้าของมันพยักหน้าพร้อมกันอย่างรวดเร็ว

มันทั้งประจบประแจงและเชื่อฟังนัก

ใบหน้าของหนานมู่ไป๋ซีดเผือดลงทันที หน้าของเขาสูญเสียสีเลือดจนเหลือเพียงความซีดขาว

“ในเมื่อมีเก้าหัวก็สามารถขี่ได้เก้าคน มีใครจะขี่อีกหรือไม่?” ลู่เจาเจาถาม

ตอนนี้ บรรยากาศร้อนระอุไปหมดแล้ว!!

ขี่สัตว์เทพของแคว้นใต้ ดีไปเลย!!

เล่นแบบนี้ได้ด้วยหรือนี่!!

ฮ่องเต้ตื่นเต้นจนแทบหมดสติไป มีเรื่องดีเช่นนี้ด้วยหรือ?

“องค์หญิงเจาหยาง กระหม่อมขอลองดูได้หรือไม่?” ฮู่กั๋วกงพูดด้วยความตื่นเต้น ได้ยินแคว้นใต้คุยโวถึงความเก่งกาจของสัตว์ผู้พิทักษ์มานาน เขาเองก็อยากจะลองสัมผัสมานานหลายสิบปีแล้ว!!