หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 657

ถ้าขโมยของล้ำค่าสำเร็จ ชีวิตนี้ก็คงไม่ต้องกังวลเรื่องความเป็นอยู่อีกต่อไปแล้ว

แต่ผลลัพธ์ที่ได้ กลับบัดซบสิ้นดี!!

ในกระเป๋ามีเพียงแป้งเนื้อวัวสองชิ้นเท่านั้น และยังต้องมาถูกจับกุมเพราะแป้งเนื้อวัวสองชิ้นนี้อีกต่างหาก!!

ใต้เท้าจงขึ้นไปเตะขาเขาหนึ่งที กัดฟันกรอดแล้วกล่าวว่า “เจ้าก่ออาชญากรรมไปทั่ว วันนี้จับกุมตัวเจ้าได้สักที!!” ไม่ขโมยของใคร แต่ดันมาขโมยแป้งเนื้อวัวของลู่เจาเจา!

ใต้เท้าจงควบคุมตัวจอมโจรออกไป

อวี้ซูและอวี้ฉินมองหน้ากัน พลางถอนหายใจยาวเหยียด “ท่านเอาจี้หยกออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ลู่เจาเจาส่ายหน้าด้วยความรังเกียจ “มันเกะกะ”

หลี่ซือฉีเห็นอย่างนั้นก็อดขำไม่ได้เลย

ขณะที่กำลังจะก้าวไปข้างหน้า ทันใดนั้น…

แสงสุดท้ายบนขอบฟ้าจางหายไป เหลือเพียงแสงจันทร์ส่องสว่างท้องฟ้ายามค่ำคืน…

โคมไฟที่เรียงรายคดเคี้ยวเหมือนกับมังกรตัวใหญ่ ผู้คนต่างโห่ร้องด้วยความปีติยินดี

หลี่ซือฉีอยู่ท่ามกลางความพลุกพล่าน ผู้คนมากมายขวักไขว่ไปมา แต่เขากลับยืนนิ่งทื่ออยู่ท่ามกลางฝูงชน ราวกับว่าเขาเป็นเพียงผู้มาเยือนเท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเขาเต็มไปด้วยความวุ่นวายและความรุ่งเรือง แต่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาแม้แต่น้อย

ข้างหูเต็มไปด้วยเสียงคึกคักครื้นเครง

เบื้องหน้านั้นมืดมิด เขาเดินต่อไปไม่ได้อีกแม้แต่ก้าวเดียว

“ว้าว โคมไฟเยอะจัง... มีทั้งโคมมังกร โคมหงส์ ช่างงดงามเหลือเกิน...” เสียงของลู่เจาเจาดังสนั่นไปทั่ว

“พี่สาม รีบมาดูการแสดงเชิดมังกรเร็วเข้า…”

“พี่ซือฉี พี่ซือฉี...รีบมาเร็วเข้า...” เสียงของลู่เจาเจาราวกับว่าดังมาจากท้องฟ้าอันไกลโพ้น แต่ก็เหมือนกับว่าอยู่ตรงหน้าเช่นกัน

เขายื่นมือออกไปแล้วลูบคลำเดินไปทางลู่เจาเจา

แต่ตอนที่เขาเพิ่งก้าวขาออกไป เขาก็ถูกใครบางคนชนจนสะดุดล้มลงไป

“นี่เจ้าตาบอดรึไง ชนคนแล้วไม่เห็นหรือไง!” เขาไม่สามารถหลบเลี่ยงฝูงชนที่แน่นเบียดเสียดได้ เขาจึงล้มลงกับพื้น และไม่รู้ว่าใครเหยียบนิ้วของเขาเข้า