หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 68

เติงจือพิงเข้ากับประตูอย่างกล้าหาญ “ฮูหยิน ทำไมพวกมันถึงได้ไปกันแล้ว? หรือว่าจะถูกคุณหนูทำให้ตกใจเข้าจริงๆ จนล่าถอยออกไป?”

เปลือกตาของสวี่ซื่อขมวดขึ้นเล็กน้อย “เจ้าพูดไร้สาระอะไรกัน เจาเจาพูดถึงคำพูดในความฝัน เด็กน้อยอายุหนึ่งขวบครึ่งจะไปรู้เรื่องอะไรกัน”

เติงจือนิ่งอึ้งไป “นั่นก็จริง”

เมื่อรอดพ้นคราวเคราะห์มาได้อีกหนึ่งหน ชีวิตที่เหลือนี้ ทุกคนต่างก็โชคดีกันมาก

“ข้าจะลองไปดูด้านนอกนั่น ดูว่าเกิดอะไรขึ้นข้างนอก” สวี่ซื่อไม่วางใจ สวมเสื้อคลุมวางแผนจะออกไปด้านนอก

“ข้าจะไปกับท่าน” เติงจือรู้ว่าไม่อาจวางใจในคุณชายสามได้

ทั้งสองคนไม่กล้าจุดไฟ ใครจะไปรู้กันว่ามันจะนำพามาซึ่งวิญญาณชั่วร้ายหรือไม่

ภายในจวนเงียบสงบ มีเพียงแค่รูปวาดชาดในห้องนอนของสวี่ซื่อ ที่ถูกวิญญาณชั่วร้ายฉีกกระชากออกเป็นชิ้นๆ

“ฮูหยิน! ดวงตาของเติงจือแดงก่ำ เหมือนว่าโกรธเกลียดจนถึงขีดสุด

ท่าทีของสวี่ซื่อดูเฉยเมย “ต่อไป ไม่ว่าของอะไรที่เขาส่งมาล้วนแต่ต้องเก็บแยกเอาไว้” ลู่หย่วนเจ๋อ ท่านยกเกี้ยวแปดเกี้ยวมาขอข้าแต่งงานเข้าจวน ให้ข้าอุทิศทั้งชีวิตให้กับจวนโหว แต่ท่านกลับเอาบ้านเล็กด้านนอกนั่นเข้ามาเสวยสุขด้วย!

ข้าจะทำลายชื่อเสียงของท่าน ให้ไม่เหลืออะไรสักอย่างเลย!

เสือร้ายไม่กินลูกของตัวเอง ส่วนสวี่ซื่อในตอนนี้ ยังไม่รู้ถึงความร้ายกาจที่แท้จริงของลู่หย่วนเจ๋อ

ภายในเรือนเงียบสงบ ด้านนอกจวนกลับเต็มไปด้วยเสียงของผีคร่ำครวญ หมาเป่าเห่าหอนทั้งคืน

สวี่ซื่อและเติงจือแนบกายไปกับประตูใหญ่ ลอบมองออกไปด้านนอก

“แปลกจริง บนถนนของพวกเราดูเหมือนว่าจะเงียบเป็นพิเศษ” เติงจือไม่เข้าใจอยู่เล็กน้อย ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นยังคงได้ยินเสียงวิญญาณชั่วร้ายอยู่

ทว่า ในตอนนี้กลับดูเงียบสงบเป็นพิเศษ

“คงจะเป็นเพราะว่ามีพระเจ้าอาวาสคอยรับผิดชอบอยู่?” ในหัวของสวี่ซื่อมีเสียงของเจาเจาแวบผ่านมา

เติงจือพยักหน้า คงจะเป็นเพราะว่าเช่นนี้

“ฮูหยิน บ่าวได้ยินเสียงอ่านตำราแล้ว” ใบหน้าของเติงจือฉายแววยินดีขึ้นมา