หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 71

ลู่เจาเจาอ้าแขนออกอีกครั้งเพื่อเรียกให้พี่ชิงอวี่เข้ามากอด แล้วนางก็ได้รับอ้อมกอดสมใจ

นายท่านรองสวี่และภรรยาต่างดีใจจนน้ำตาไหล

แม้ลูกชายทั้งสองจะไม่เคยมีปฏิกิริยากับเสียงเรียกของพวกเขา

แต่พวกเขาก็ตอบสนองต่อเจาเจา!!

สิ่งนี้ทำให้ประกายแห่งความหวังผุดขึ้นมาอีกครั้ง!

“สืออวิ๋นเอ๋ย สืออวิ๋น เจ้าให้กำเนิดลูกสาวได้ยอดเยี่ยมจริงๆ!” สะใภ้รองปาดน้ำตา หลังจากนางคลอดลูกแฝดแล้ว สุขภาพร่างกายก็ทรุดโทรม ชีวิตนี้ นางก็มีแค่ลูกสองคนนี้เท่านั้น

ความหวังที่เลิกล้มไปนาน แต่ในเวลานี้...

กลับมีข่าวดี

สวี่ซื่อก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน “พี่รอง พี่สะใภ้ อย่าร้องไห้ไปเลย ต่อไปพวกพี่ก็พาอวี่เหิงอวี่ชิงมาเล่นกับเจาเจาที่นี่บ่อยๆ ก็ได้ หรือไม่...ข้าจะพาเจาเจากลับไปที่บ้านบ่อยๆ เอง” สามารถช่วยเหลือพี่รองได้บ้าง นางก็สุขใจแล้ว

พี่รองและภรรยาต่างพากันเช็ดน้ำตา จากนั้นก็พูดคุยเรื่องสัพเพเหระกับสวี่ซื่อ

ลู่เจาเจาถือโอกาสคว้านิ้วชี้ของพี่ชายทั้งสองเพื่อเสริมสร้างพลังจิตวิญญาณ

หึๆ นี่มันเรื่องกล้วยๆ สำหรับข้าเลยนะ

แต่ขณะเดียวกัน นางก็แอบเงี่ยหูฟังพวกผู้ใหญ่คุยกัน

“คราวนี้ ฝ่าบาทจะส่งพี่ไปจัดการเรื่องน้ำที่หลินลั่ว กว่าจะกลับมาก็คงจะหลังปีใหม่เลย เจ้าอยู่ที่เมืองหลวงต้องคอยระวังตัวให้ดีนะ ลู่หย่วนเจ๋อ...” ท่านลุงรองมุ่นคิ้วเล็กน้อย

“คำพูดของพี่อาจจะไม่ค่อยน่าฟัง แต่เจ้าก็ควรระวังตัวไว้บ้าง”

สวี่ซื่อบีบผ้าเช็ดหน้าแน่น แล้วหายใจเข้าลึกๆ “พี่รอง ข้าเข้าใจ พี่เองก็ต้องระวังตัวให้มากนะ”

แต่นายท่านรองสวี่กลับแอบเหล่ตามองลู่เจาเจา ที่กำลังแทะยางกัดสำหรับเด็กอยู่

พร้อมเงี่ยหูฟังเสียงในใจของนางอย่างตั้งใจ

[หลินลั่วน้ำท่วม? นั่นมันสาเหตุหลักที่ลุงรองต้องถูกชาวเมืองฉีกเป็นชิ้นๆ นี่นา]

[ลุงรองจะต้องระวังคนที่ชื่อต่งจยาหมิงไว้ให้ดี เขาจะทำร้ายท่าน!] เจ้าตัวน้อยรู้สึกร้อนรนออกมาจากก้นบึ้งหัวใจ

คิ้วของลุงรองผ่อนคลายลง หึ มาถูกที่แล้ว