หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 721

เขามองเห็นตัวเองโยนความผิดสำเร็จ ตระกูลสวี่ถูกตัดหัวทั้งตระกูล

เขาสู่ขอเผยเจียวเจียวแต่งเข้าประตูได้สำเร็จ จิ่งไหวสอบอันดับหนึ่งทั้งสามสนาม จิ่งเหยาเป็นคนโปรดของรัชทายาท คู่บุตรชายบุตรสาวมีชื่อเสียงในเมืองหลวง

ตัวเองประสบความสำเร็จ กลายเป็นขุนนางที่เรืองอำนาจในราชวงศ์

ทั้งเป่ยเจาอยู่ในกำมือ

ในความฝันไม่มีลู่เจาเจา ไม่มีองค์หญิงเจาหยางที่เป็นคนโปรดปราน

และไม่ได้หย่าร้างกับสวี่สืออวิ๋น ยิ่งไม่มีการแต่งเข้าของหรงเช่อ

เสียงไก่ร้อง ท้องฟ้าเพิ่งสว่าง ลู่หย่วนเจ๋อตกใจตื่นจากความฝันทันที

ในความฝัน เขาถูกทุกคนพูดชมเอาใจ ในมือกุมอำนาจ ภรรยาสวย มีพร้อมทั้งบุตรชายบุตรสาว เป็นผู้ชนะในชีวิตจริง

แต่ว่าตอนนี้……

เขาหนวดเครารุงรังล้มในลานบ้าน หนาวแข็งจนตัวสั่นก็ไม่มีใครสอบถาม

ในลานบ้านเงียบสงัด เหมือนหน้าหนาวนี้ หนาวกว่าปกติ

ท้ายที่สุดคือความฝันหรือ?

“คือความฝันหรือ? ทั้งหมดเป็นความฝันหรือ?” ทุกอย่างในความฝัน แตกต่างมากกับความเป็นจริง เหมือนเป็นสองระดับ

ลู่หย่วนเจ๋อถึงขนาดแยกไม่ออกว่าใช่ความฝันหรือไม่

แต่ทั้งหมดนั้น เหมือนเขาเคยประสบมาก่อนจริงๆ

“ไม่เหมือน ไม่เหมือนโดยสิ้นเชิง หย่าร้างกับอวิ๋นเหนียง เยี่ยนซูสอบได้อันดับหนึ่งทั้งสามสนามสอบ เจิ้งเย่ว์กลายเป็นแม่ทัพ เจ้าสามเดินถูกทาง เจาเจา......” เขาพูดไปพูดไป เสียงก็หยุดไป

“เจาเจา......ไม่ตาย”

ในความฝัน เจาเจาจมน้ำตาย เป็นจิ่งเหยาแทนที่สถานะของนาง เลี้ยงอยู่ภายใต้ชื่อของสวี่สืออวิ๋น

เจาเจา เพิ่มเจาเจามา

ทุกอย่างถูกเปลี่ยนแปลงไปหมด

ลู่หย่วนเจ๋อคล้ายร้องไห้คล้ายไม่ร้องไห้ คล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “ข้านึกออกแล้ว! ข้านึกออกแล้ว! ผิดแล้ว ทั้งหมดผิดแล้ว......”

แต่ในเรือนใหญ่ถูกลู่หย่วนซียึดครองแล้ว วันนี้ลู่หย่วนซีออกไปข้างนอก เหลือแค่ลู่จิ่งไหวนั่งตากแดดอยู่ในลานบ้าน

“ทำไมไม่ไปดื่มสุรามงคลสักแก้ว? สุรามงคลของภรรยาเก่า ท่านควรไปดื่มเพิ่มสักแก้ว ถึงอย่างไรไม่มีการหย่าร้างของท่าน แม่ทัพหรงก็ไม่มีวันนี้” ลู่จิ่งไหวมองเขา ในดวงตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ

ลู่หย่วนเจ๋อเงียบไม่พูดสักคำ

เขามองทางลู่จิ่งไหวบึ้งตึง

“ถือโอกาสไปดู บุตรชายสามคนกับบุตรสาวหนึ่งคนนั้นของท่าน เรียกหรงเช่อว่าท่านพ่ออย่างไร”

“ความรู้สึกที่ไล่บุตรชายบุตรสาวออกประตูบ้านด้วยตัวเองรู้สึกเช่นไร?”

“ทั้งหมดนี้เป็นท่านที่ทำตัวเอง! สมน้ำหน้า! ท่านต้องการตระกูลและคุณธรรมสูงของสวี่สืออวิ๋น ช่วยท่านขึ้นตำแหน่งสูง และต้องการความอ่อนโยนและสำรวมของท่านแม่ ต้องการไปทุกอย่าง มีแต่จะทำร้ายท่าน!”

“บ้านแตกสาแหรกขาด เป็นกรรมตามสนองท่าน! ทั้งหมดเป็นกรรมตามสนอง!”

ลู่หย่วนเจ๋อมองเขาอย่างเย็นชา “เจ้ารู้ชาติกำเนิดตัวเองตั้งแต่เมื่อไร?”

ลู่จิ่งไหวก็เป็นคนบ้าคนหนึ่ง ขณะนี้ไม่กลัวอะไรอีกแล้ว “ท่านเดาได้แล้วไม่ใช่หรือ?!”