หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 722

“ลู่เยี่ยนซูแปดขวบสอบติดซิ่วไฉ ทั่วเมืองต่างกำลังคุยถึงพรสวรรค์ของเขา ท่านแม่ทุกข์ทรมานมั่วกับลู่หย่วนซีถูกข้าเจอเข้า”

เขารู้ชาติกำเนิดของตัวเองนานมากแล้ว

“เจ้ารู้นานแล้วจริงๆด้วย! ทั้งๆ ที่เจ้ารู้ชาติกำเนิดของตัวเอง ยังทำร้ายเยี่ยนซูของข้า! ชั่วร้ายเหมือนแม่เจ้าจริงๆ!”

แม้แต่ในความฝัน ตัวเองก็ถูกปิดหูปิดตา

ตอนนี้เขาก็ยังถูกปิดหูปิดตา!

“หากข้าไม่ลงมือ ข้าจะเป็นแค่ลูกนอกสมรสที่ต้องเก็บตัวไปตลอดกาล! ถึงขนาดพอเกิดเรื่อง ข้าต้องกลายเป็นบุตรชายของลูกอนุคนนั้น!”

“เรื่องแรกหลังจากรู้ชาติกำเนิด แน่นอนว่าเป็นการกำจัดลู่เยี่ยนซู!”

“ข้าต้องการแทนที่ทั้งหมดของเขา!”

“ในตอนนี้ท่านทำได้แต่พึ่งพาอาศัยข้า ท่านไม่มีบุตรชายบุตรสาว อนาคตตายไปเข้าสุสาน ยังต้องให้ข้าเขวี้ยงกะละมังส่งท่านไปปรโลก!” ลู่จิ่งไหวหัวเราะออกมาเสียงต่ำ

น่าขันจริงๆ……

ขำพรืดออกมา

เขาก้มหน้าลงช้าๆ มีดสั้นเล่มหนึ่งแทงเข้าหน้าอกแรงๆ เลือดสดไหลหยดลงมาตามฝ่ามือของลู่หย่วนเจ๋อ......

ลู่จิ่งไหวอ้าปากค้าง จ้องมองเขานิ่งๆ

ลู่หย่วนเจ๋อมองเขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ตอนนี้......เจ้าก็ยังหลอกข้า!”

ขำพรืดออกมาอีกครั้ง

เขาดึงมีดสั้นออกมา เลือดสดตรงหน้าอกลู่จิ่งไหวไหลออกมา ล้มบนพื้นอย่างหมดแรง เขารู้สึกชีวิตของตัวเองใกล้หมดลงแล้ว มองลู่หย่วนเจ๋อตาปริบๆ ถือมีดเดินเข้าห้องนอน

ในห้องนอน เจียงอวิ๋นเหมี่ยนถูกผูกติดข้างเตียงเหมือนกับสุนัข

ลู่หย่วนเจ๋อดวงตาซื่อๆ ภายใต้เสียงกรีดร้องของเจียงอวิ๋นเหมี่ยน แทงมีดไปที่นางอย่างบ้าคลั่ง

“นังชั่ว! นังชั่วที่โลภไม่รู้จักพอ! ทำไมต้องทำผิดต่อเยี่ยนซู? ทำไมต้องทารุณกรรมเยี่ยนซู? เจ้ากล้าให้เขาอยู่ระหว่างขาของเจ้า ให้เขาดื่มปัสสาวะหรือ? นังชั่วสมควรตาย! ทุกคนสมควรตาย!” เขาแทงมีดบนตัวเจียงอวิ๋นเหมี่ยนแรงๆ

เสียงกรีดร้องของเจียงอวิ๋นเหมี่ยนดังขึ้นเรื่อย ๆ แต่คอถูกเชือกมัดเอาไว้ นางดิ้นหนีไม่ได้สักนิด

ลู่หย่วนเจ๋อทั้งร้องไห้ทั้งหัวเราะ ผลักองครักษ์ออก มุ่งหน้าเข้าไปในโถงพิธี ในโถงพิธี หรงเช่อกำลังกราบไหว้ฟ้าดินกับสวี่สืออวิ๋น

“อวิ๋นเหนียง ข้านอนฝัน” ลู่หย่วนเจ๋อสวมชุดแต่งงาน เลยไม่เห็นจุดเลือดบนตัวเขา

เขามองสวี่สืออวิ๋นด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม

“อวิ๋นเหนียง ในความฝันเจ้าไม่เคยหย่าร้าง และไม่เคยพาบุตรชายสามคนกับบุตรสาวหนึ่งคนแต่งงานใหม่”

“ชีวิตนี้เจ้าเป็นคนของข้า ตายไปก็เป็นผีของตระกูลลู่เรา” คำนี้ออกมา สวี่สืออวิ๋นตัวสั่นรุนแรง

เขาปลุกความทรงจำชาติก่อนได้แล้ว?

หรงเช่อก้าวไปกุมมือของนาง ขวางอยู่ด้านหน้านาง!

“เจ้าจะแต่งกับหรงเช่อได้อย่างไรเล่า?”

“อวิ๋นเหนียง ข้ารู้ผิดแล้ว พวกเรากลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน กลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมอีกครั้งดีไหม?”