หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 732

“เดิมทีเขาเป็นกลุ่มดาวบนท้องฟ้า ดวงวิญญาณหนึ่งลงโลก กลายเป็นองค์รัชทายาทเป่ยเจา ตอนนี้ดวงวิญญาณไม่มั่นคง เกรงว่าดวงวิญญาณหลักหนึ่งบนท้องฟ้ามีอันตราย”

“องค์หญิงเจาหยางเป็นผู้ควบคุมทุกสรรพสิ่ง”

ไต้ซือชื่อคงยิ้มให้ลู่เจาเจา

ลู่เจาเจาเม้มริมฝีปากมองเขา บนใบหน้าเด็กน้อยปกปิดความลับไม่อยู่

“องค์หญิงมีอะไรจะพูดหรือไม่?” ไต้ซือถาม

ลู่เจาเจาลังเลครู่หนึ่งถึงพูดเสียงต่ำ “เจ้าจะตายแล้วใช่ไหม?”

ฮ่องเต้ตกใจทันที

ไต้ซือชื่อคงลูบศีรษะของนางอย่างเรียบเฉย ระหว่างคิ้วอ่อนโยน “ใช่......องค์หญิง ความตายไม่ได้น่ากลัว” เขาคำนวณถึงคนที่ไม่ควรคำนวณแล้ว

เขาคำนวณดาวจักรพรรดิบนท้องฟ้า แต่ดาวจักรพรรดิหวนกลับ เขาไม่สามารถสัมผัสได้เลย

ตอนเขาทำนายให้องค์รัชทายาท ทำนายถึงลู่เจาเจาอย่างไม่ตั้งใจ ถึงพบว่า......

ดาวจักรพรรดิก็อยู่ข้างกาย

ฮ่องเต้หายใจเข้าลึกๆ เขาเข้าใจทั้งหมดนี้เป็นเพราะเฉิงสี่

เขาทำความเคารพไต้ซือชื่อคง

ไต้ซือรับไว้อย่างสงบ

“ขอบคุณไต้ซือหักโหมเพื่อเฉิงสี่”

ส่วนเรื่องเจาเจาไปแคว้นใต้ เขากำลังพิจารณาอยู่

ลู่เจาเจาครุ่นคิด วางมาดแสร้งคว้าหาในกระเป๋าเสื้อ

ฮ่องเต้หนังตากระตุก

มองนางควักไข่ลูกแก้วเท่ากำปั้นจากในเสื้อผ้าที่เรียบราบ ตาปริบๆ??

เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือ?

ฮ่องเต้มองฟ้าเงียบๆ พยายามให้ความร่วมมือกับการแสดงของนาง

“นี่เป็นลูกแก้วตรึงวิญญาณ วางบนหัวเตียงท่านพี่รัชทายาท รับประกันได้ว่าดวงวิญญาณของท่านพี่รัชทายาทจะไม่หายไป”

“ไต้ซือมรณภาพแล้ว คงจะไปแดนพระพุทธกระมัง? นี่ ข้าให้สิ่งหนึ่งกับเจ้า แดนพระพุทธจะต้องปฏิบัติกับไต้ซืออย่างดีแน่นอน” นางควักบาตรทองคำหนึ่งออกมาอีกครั้ง

“ขึ้นไปแล้วแจ้งชื่อของข้านะ” ลู่เจาเจาน้ำเสียงจริงใจ

ไต้ซือชื่อคงไม่คิดมาก รับบาตรทองคำมาก็กล่าวขอบคุณ

จนกระทั่งไต้ซือชื่อคงกลับไป ฮ่องเต้นั่งยองๆ ตรงหน้าเจาเจา อยู่ในระดับสายตาเดียวกับเจาเจา พูดจริงจังว่า “เจาเจา......ถึงแม้เฉิงสี่เป็นบุตรชายสายตรงของข้า เป็นมกุฎราชกุมารแห่งเป่ยเจา แต่การรับเจ้าเป็นบุตรสาวบุญธรรม ก็เป็นความตั้งใจของพ่อด้วยเช่นกัน”

“เจ้าอายุยังน้อย แคว้นใต้เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยอันตราย พ่อจะไม่ให้เจ้าตกอยู่ในอันตราย”

“เดินทางไปแคว้นใต้ พ่อจะเลือกคนอื่นที่เหมาะสม”

ฮ่องเต้ลูบศีรษะลู่เจาเจาเบาๆ

“ท่านพ่อฮ่องเต้ เจาเจาเต็มใจไปแคว้นใต้เพื่อท่านพี่รัชทายาท” เด็กน้อยแววตาจริงใจ

“เรารู้เจ้าเป็นเด็กดี แต่เราไม่วางใจ” ฮ่องเต้ไม่เห็นด้วย

“พวกนั้นสูญเสียจิตสำนึก เกรงว่าจะกินเจ้าจนสะอาด เราจะวางใจได้อย่างไร......” ฮ่องเต้ส่ายหน้า