หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 750

“จิ้งซี เรื่องความปลอดภัยของเจาหยาง คงต้องรบกวนเจ้าแล้ว”

อ๋องจิ้งซีพยักหน้า “เสด็จพี่วางใจได้ มีข้าอยู่ ข้าจะดูแลเจาหยางเป็นอย่างดีไม่ให้ได้รับอันตรายแม้แต่น้อย” อ๋องจิ้งซีคิดในใจ อย่างลู่เจาเจานี่ ไม่น่าจะถูกใครรังแกหรอก

เขามักจะรู้สึกว่าเสด็จพี่ของเขาคนนี้ค่อนข้างเอาใจใส่เจาหยางเป็นพิเศษ

“เจาหยางเพิ่งจะสามขวบครึ่ง วัยกำลังน่ารักไร้เดียงสา ตอนนี้กลับต้องเดินทางไกลไปต่างบ้านต่างเมือง อาศัยอยู่ใต้ร่มชายคาของผู้อื่น แค่คิด เราก็รู้สึกไม่สบายใจ...”

“ไม่รู้ว่านางจะต้องเผชิญความยากลำบากมากน้อยแค่ไหน...”

“เจ้าต้องดูแลนางให้ดี นางยังเด็กไม่รู้ประสา พวกแคว้นใต้โหดเหี้ยมไร้ความปราณี ไม่รู้ว่านางจะถูกกลั่นแกล้งอย่างไรบ้าง”

“เจ้าต้องเขียนจดหมายส่งให้ข้าทุกๆ สามวันนะ”

ฮ่องเต้กำชับด้วยความกระวนกระวาย

เซี่ยจิ้งซีเหงื่อตก

ฝ่าบาทคงเข้าใจอะไรผิดไปแน่ ลูกชายซื่อบื้อของข้าถูกนางเล่นงานไปไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว!

ทว่า เซี่ยจิ้งซีไม่กล้าปริปาก เขาแค่ยิ้มและตอบรับว่า “จิ้งซีเข้าใจแล้ว”

ฮ่องเต้หันมองหรงเช่ออีกครั้ง เขาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่แห่งเป่ยเจา ควรจะเป็นหน้าเป็นตาประกาศศักดาให้แก่เป่ยเจาสิ

แต่เมื่อเห็นเขากำลังนอนหมดสภาพอยู่บนรถม้า ก็ได้แต่ทอดถอนหายใจ “ช่างเถอะ แม่ทัพหรง ดูแลลูกในท้องให้ดีๆ ล่ะ”

ฮ่องเต้เซวียนผิงมีสิ่งต่างๆ มากมายอยากจะพูด แต่สุดท้ายก็กลั่นเป็นคำพูดสั้นๆ ว่า ‘ดูแลลูกในท้องให้ดีๆ’

เหนื่อยใจ

ข้าราชบริพารทั้งหมดที่ยืนอยู่ด้านหลังไม่อาจกลั้นเสียงหัวเราะไว้ได้

วันนี้เป็นวันดี ทุกคนต่างก็มีความสุขมาก

ในที่สุดก็ส่งองค์หญิงเจาหยางตัวป่วนนี้ไปได้เสียที

เหล่าข้าราชบริพารพากันตัวสั่น

ต่างรีบโบกไม้โบกมือทันที “องค์หญิงต้องไปพบปะญาติ หากต้องล่าช้าเพราะพวกกระหม่อมแล้ว พวกกระหม่อมมิกลายเป็นคนผิดหรอกหรือ”

“องค์หญิง อย่ารอช้า รีบออกเดินทางเถอะ”

“หากจะให้ฮูหยินสวี่เดินทางไปคนเดียว องค์หญิงคงจะไม่วางใจ องค์หญิง...” รีบไปเถอะ รีบไปให้ไวสิ ขอร้องล่ะ! เหล่าขุนทางทั้งฝ่ายทหารและพลเรือนแทบจะร้องไห้แล้ว พวกเขากลัวจริงๆ ว่าลู่เจาเจาจะไม่ไป

“อ่อ” ลู่เจาเจาตอบรับ แล้วจึงหันหลังเดินจากไป

ขุนนางที่เป็นคนพูดเมื่อสักครู่ถูกทุกคนถลึงตาใส่

“ถ้านางไม่ไปขึ้นมา จะทำยังไงล่ะ”

“แม่ทัพหรงและฮูหยินสวี่ไม่อยู่เมืองหลวง ไม่มีใครสามารถหยุดยั้งนางได้ หากนางสร้างความวุ่นวายอีก ชีวิตชราภาพของพวกข้าคงไม่รอด...” รีบเกษียณกลับบ้านเกิดก่อนกำหนดน่าจะดีกว่า