หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 755

“ท่าน...ท่านมอบหยกให้องค์หญิงเจาหยางหรือ” หนานมู่ไป่ตกใจจนเสียงแหบพร่า มือไม้สั่นไปหมด

นี่คือสมบัติล้ำค่าแห่งแคว้นใต้เชียวนะ!

สัญลักษณ์แห่งการสืบบัลลังก์!!

ที่ราชวงศ์แห่งแคว้นใต้แย่งชิงกันจนนองเลือด!

“เจาเจาชอบ ทำไมข้าจะมอบให้นางไม่ได้ล่ะ” ถ้าเป็นไปได้ หากเจาเจาต้องการดาวบนฟ้า นางก็ยินดีจะยื่นมือไปเด็ดมาให้

หัวใจของหนานมู่ไป่แข็งทื่อ

ข้าก็ชอบเหมือนกัน ให้ข้าสิ!!

เขาก้มลงมองหยกชิ้นนั้นด้วยความหงุดหงิด ดังเช่นบันทึกจริงๆ เขาสัมผัสได้ถึงพลังงานวิญญาณที่ไหลออกมาเป็นสาย

หลังจากจ้องมองอย่างอาลัยอาวรณ์อยู่นาน สุดท้ายเขาก็คืนให้เจ้าของ

ลู่เจาเจาหยิบเกาลัดออกมาจากอกเสื้อสองอัน แล้วคว้าหยกขึ้นมาทุบเสียงดังตึงตัง

หนานมู่ไป๋ลุกพรวดขึ้นทันที

“ไม่! ทุบไม่ได้! ทุบไม่ได้!!” หนาน มู่ไป๋แทบจะกระโดดแล้ว ราวกับสิ่งที่ถูกทุบไม่ใช่เกาลัด แต่เป็นหัวใจของเขา!!

ทุกอย่างทุบลงมาบนหัวใจของเขา!

มันช่างเจ็บปวด!!

สีหน้าของหนานมู่ไป่เต็มไปด้วยความโกรธ เขาเกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว

ลู่เจาเจาเต็มไปด้วยความงุนงง นางเคี้ยวเกาลัดเสียงดัง “อะไรทุบไม่ได้เหรอ ตอนที่เจ้ายังไม่มา ข้าก็ทุบทุกวัน”

“วางใจเถอะ มันไม่เป็นไรหรอก”

[พูดอีกอย่างก็คือ แม้หยกจะเสียหาย มิติภายในก็ไม่มีผลกระทบหรอกน่า]

[ทันทีที่หยกถูกเปิดออก มิติก็จะถูกจารึกไว้บนจิตวิญญาณ]

[อืม หยกอันนี้ก็คือวัตถุที่ตายแล้ว...] มิติ...ได้กลับคืนสู่เจ้าของเดิมแล้ว

“ตระกูลเสิ่นนับถือฉงเย่ว์ เทพเจ้าแห่งกาลเวลา แต่เทพของพวกเขาปฏิเสธการอัญเชิญมานานหลายปีแล้ว สัตว์ผู้พิทักษ์ก็หลับใหลอยู่ในตระกูล เกรงว่าคงจะอยู่ได้อีกไม่นาน”

“ยังมีตระกูลซาง พวกเขานับถือเซิ่งเหอ เทพเจ้าแห่งโชคลาภ "

“แต่ทั้งหมด สัตว์ผู้พิทักษ์ของตระกูลซูทรงพลังที่สุด...” นี่ก็เป็นความภาคภูมิใจของหนานมู่ไป๋

[ไป๋เจ๋อสู้เต่าดำไม่ได้เหรอ หืม? หรือเต่าดำตัวนั้นจะบำเพ็ญตบะทางลัด?] ลู่เจาเจากลอกตา

“ท่านน้าอย่าได้กังวล ท่านคงไม่ได้พบกับเทพเหล่านั้นหรอก” พวกเขาไม่พบคนธรรมดาหรอก

ทุกคนรู้สึกได้ถึงน้ำเสียงดูถูกของเขา ต่างก็รู้สึกโกรธเคือง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ค่ำคืนค่อยๆ มืดลง ไอหมอกค่อยๆ ห้อมล้อมเข้ามาแทนที่

ทุกคนอิงแอบรวมตัวกัน จมดิ่งสู่ห้วงนิทรา

นอกวัด ทหารยามค่อยๆ ล้มลงทีละคน โดยไร้สุ้มเสียง

หลี่ซือฉีตื่นขึ้นมาในยามดึกสงัด แต่ดวงตาของเขามองไม่เห็น..