ลู่เจาเจานอนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของมารดา
เมื่อเห็นว่าทุกคนหลับสนิทแล้ว เจ้าตัวน้อยจึงลุกขึ้น
จู่ๆ รูปปั้นเทพเจ้าผุพังที่อยู่ในวัดก็ลืมตาขึ้น ดวงตาน่าเกรงขามจ้องมองลู่เจาเจาด้วยความกดดัน
เจ้าตัวน้อยแหงนหน้าขึ้นมองรูปปั้น
แววตาของรูปปั้นช่างแปลกประหลาด เปล่งประกายแสงสีแดงอ่อน แฝงไปด้วยความรู้สึกเย็นยะเยือก
“อ้อ ข้าก็นึกว่าปีศาจตัวไหนมาเล่นตลก”
“ที่แท้ก็เจ้าเต่าแก่...”
“ก็ว่าอยู่ว่าทำไมบำเพ็ญตบะได้รวดเร็วขนาดนี้ ที่แท้ก็ใช้มนุษย์เป็นเครื่องสังเวยนี่เอง!” เอ๋...นี่มันเต่าดำของตระกูลซูนี่นา
สายตาของเต่าชราตัวนั้นมองไปที่เอวของลู่เจาเจา
หยกลายมังกร?
การบำเพ็ญตบะของเขามาถึงคอขวด จึงออกมาหามนุษย์สังเวย คิดไม่ถึงว่าจะโชคดีขนาดนี้!
“พวกเจ้านี่เองที่สร้างปัญญาให้เฟิ่งอวี่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
บท 613 ไม่ลงแล้วหรือค่ะ...
ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ...
อ่านบทที่ 613 กันที่ไหนคะ...
รอค่ะ แต่ช้าจัง สนุก รอค่ะ...
รอตอนต่อไปค่าา...
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
อ้าว ลงไม่จบอีกแล้ว...
สนุกมากค่ะ...
โอ๊ยสนุกค่ะ อัพเยอะๆเลยนะคะเรื่องนี้...
ขอบคุณสนุกมากค่ะ...