หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 757

“อื้ม เต่าพันปีตุ๋นเห็ดน่ะอร่อยสุดยอดไปเลย เจ้าช่วยไปหาเห็ดป่าหน่อยสิ” เมื่อเห็นอีกฝ่ายชำแหละเต่าใส่ลงหม้อเรียบร้อยแล้ว ลู่เจาเจาก็สั่งการต่อทันที

เด็กหนุ่มหายตัวไปในความมืดมิดของราตรีกาล

ไม่นานนัก เขาก็กลับมาพร้อมตะกร้าสานเถาวัลย์ในมือ

ในตะกร้ามีทั้งโสมป่าและเห็ดป่านานาชนิด

เมื่อทำความสะอาดเสร็จแล้วก็เทลงในหม้อ

น้ำในหม้อเดือดปุดๆ ส่งกลิ่นหอมฟุ้งโชยไปในอากาศ

ท่ามกลางหมอกควัน แสงรุ่งอรุณส่องผ่านความมืดนำมาซึ่งแสงสว่าง

“ฟ้ากำลังจะสว่างแล้ว...” ลู่เจาเจาสูดหายใจเข้าลึกๆ เต่าพันปีหอมมาก

หนานมู่ไป๋พูดไว้ไม่ผิดเลย บรรพชนของตระกูลซูแข็งแกร่งที่สุดจริงๆ

กลิ่นหอมฉุยขนาดนี้

ต้องบำเพ็ญตบะมานานนับพันปี ถึงได้น้ำแกงที่เข้มข้นหม้อนี้ขึ้นมา

“อะแฮ่ม เจ้าควรไปได้แล้วนะ เจ้าอยู่ที่นี่ ข้าไม่รู้จะบอกท่านพ่อท่านแม่ยังไง”