หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 76

ดวงตาของลู่หย่วนเจ๋อเปล่งประกาย เสมือนมีชีวิตชีวาขึ้นมา

สวี่ซื่อมองเขาอย่างเฉยชา

เขายังจำได้อยู่หรือว่าเยี่ยนซูเฉลียวฉลาดกว่าลู่จิ่งไหว

“ใครก็อย่าหวังจะได้ดีจากการเหยียบย่ำลูกชายของข้า!” ร่างกายของสวี่ซื่อสั่นเทิ้ม ริมฝีปากของนางซีดเผือด

เขาไม่ได้ต้องการให้เยี่ยนซูออกมายืนยันอะไรเลย เขาแค่ต้องการให้เยี่ยนซูออกมาเป็นบันไดให้คนอื่นเหยียบย่ำ! เพื่อเสริมสร้างชื่อเสียงให้ลู่จิ่งไหว!

“ต่อให้เยี่ยนซูจะพิการเป็นอัมพาต ข้าก็จะไม่ยอมให้เขาถูกใช้เป็นบันได! ลู่จิ่งไหวคนนั้นแอบคบหากับเจียงอวิ๋นเหมี่ยนก่อนจะมีการถอนหมั้นเสียอีก ใครจะรู้ พวกเขาอาจจะได้เสียกันแล้วก็ได้”

“อัจฉริยะน่ะหรือ? ผู้สอบได้ผ่านการคัดเลือกทั้งสามระดับ? ก็แค่คนที่ขโมยกินของคนอื่น! อยากจะให้ลูกชายของข้าออกไปเป็นพยานให้งั้นหรือ เพ้อเจ้อทั้งเพ!” สวี่ซื่อขบกรามแน่น

เพียะ!

ลู่หย่วนเจ๋อตบหน้าสวี่ซื่ออย่างรุนแรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้น “เจ้ากำลังพูดจาเหลวไหลอะไรกัน!” ในแววตาของลู่หย่วนเจ๋อแฝงไปด้วยความตื่นตระหนก

สวี่ซื่อยกมือขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปากเบาๆ ความเกลียดชังลุกโชนอยู่ในดวงตา

“ข้าคิดว่าเจ้าบ้าไปแล้วแน่ๆ!”

“อวิ๋นเหนียง เหตุใดเจ้าถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ เจ้าจิตใจคับแคบไม่เห็นแก่คนอื่นเลยหรือ ความใจกว้างและความดีงามของเจ้าหายไปไหนหมดแล้ว?!” หลังจากพูดจบ เขาก็สะบัดแขนเสื้อเดินจากไป

เติงจือรีบผลักประตูเข้ามา ทันทีที่เห็นแก้มของฮูหยินช้ำบวม ทั้งยังมีเลือดที่มุมปาก หยาดน้ำตาก็ไหลลงอาบแก้มทันที

“ทำไม ทำไมท่านโหวถึงได้กล้าลงมือกับท่าน”

เติงจือรีบสั่งให้คนเตรียมน้ำร้อนมาช่วยประคบเพื่อลดอาการบวม

สวี่ซื่อใบหน้านิ่งเฉย ปล่อยให้สาวใช้วุ่นวาย

ลู่เจาเจาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน ตอนนี้นางนั่งตัวตรงอยู่บนเตียง สีหน้าตึงเครียด แม้แต่แอปเปิ้ลที่นางรักที่สุดยังกลิ้งไปอยู่ที่ปลายเท้า