หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 768

หนานมู่ไป๋อดจะรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ หมิงหลางส่ายศีรษะเบาๆ “พระนัดดา พวกเราไปหาฮูหยินหนิงกันก่อนเถอะ”

หนานมู่ไป๋จำต้องยอมเห็นด้วย

“ให้คนไปทูลถามท่านตาหน่อยสิว่าพวกเขาขอเข้าพบฮูหยินหนิง ได้หรือไม่” หนานมู่ไป๋ออกคำสั่ง

“คำพูดของท่านแปลกจังเลย แค่ไปหาท่านยาย ทำไมต้องขออนุญาตด้วย ท่านยายอยู่ที่นี่อย่างเป็นสุขหรือถูกกักขังกันแน่”

“ข้าเพิ่งจะสามขวบครึ่ง พูดจาตรงไปตรงมา ท่านอย่าโกรธเลยนะ” เจาเจามองเขาอย่างไร้เดียงสา

หนานมู่ไป๋โกรธมากจนใจสั่น

โลกภายนอกอาจจะไม่รู้ แต่เขาไม่รู้เสียที่ไหนล่ะ

ตั้งแต่ฮูหยินหนิงกลับมา นางก็ถูกกักขัง

ท่านตาไม่อนุญาตให้ใครไปเยี่ยม แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เคยพบฮูหยินหนิงเลย

แต่ตอนนี้คำพูดไร้เดียงสาแบบเด็กๆ ของลู่เจาเจากลับกำลังตอกหน้าเขา

“องค์หญิงเจาหยางล้อเล่นหรือเปล่า ฮูหยินหนิงมีบุญคุณต่อท่านตา แล้วยังให้กำเนิดองค์หญิงแก่ราชวงศ์อีก จะถูกกักขังได้ยังไง นางน่ะ คือผู้มีพระคุณของแคว้นใต้เลยนะ”

“งั้นก็ไปยังจวนหนิงก่อน” เขาชำเลืองมองผู้ติดตาม อีกฝ่ายรีบเข้าไปในวังเพื่อรายงาน

สวี่สืออวิ๋นที่กำลังนั่งอยู่ในรถม้ามีสีหน้าตื่นเต้นเล็กน้อย

หญิงชราจ้องมองนางไม่ยอมละสายตา

“ท่านแม่เฒ่า อวิ๋นเหนียงรู้สึกว่าท่านคล้ายคลึงกับท่านแม่ในจินตนาการของอวิ๋นเหนียงมาก”

“น่าแปลกจริงๆ ทั้งๆ ที่อวิ๋นเหนียงเพิ่งจะอยู่กับท่านแค่ไม่กี่วัน...” นางกลับรู้สึกใกล้ชิดกับอีกฝ่าย

สายตาของฮูหยินหนิงยังคงจ้องมองนาง

ใช่แล้ว นี่คือความผูกพันของแม่กับลูกสาว

เพราะเราคือแม่ลูกกันจริงๆ

ลูกสาวที่นางเฝ้าคิดถึงมาถึงสามสิบหกปี

เด็กโง่ นางมักจะพูดว่าจะปกป้องตน แต่นางช่างไม่รู้เลยว่าแคว้นใต้นั้นยิ่งใหญ่ขนาดไหน

เป่ยเจา เปรียบเสมือนมนุษย์ธรรมดา จะไปสู้กับเทพเจ้าได้อย่างไร

“มันชื่อจุยเฟิงใช่ไหม”

ลู่เจาเจาพยักหน้า

“จุยเฟิงจ๋า จุยเฟิง ให้ข้าขี่หน่อยนะ ขอร้องล่ะ...” เซี่ยอวี้โจวประกบมือ เอื้อนเอ่ยคำอ้อนวอนอยู่สองสามประโยค ก่อนที่จะปีนขึ้นไปอย่างระมัดระวัง

เมื่อปีนขึ้นไปนั่งอย่างมั่นคงแล้ว

จุยเฟิงก็สะบัดตัวเหวี่ยงร่างของเขาโยนออกไป

“โอ๊ย...” เซี่ยอวี้โจวล้มหน้าคะมำ

“ไม่เจ็บ ไม่เจ็บเลยสักนิด... ข้าอยากลองอีกครั้ง” เซี่ยอวี้โจวถูก้นเบาๆ เจ็บ เจ็บชะมัด

โชคดีมีเนื้อเยอะ ถ้าผอม คงเจ็บกว่านี้

“พี่หมา ให้ข้าขี่เถอะ ได้โปรด...”

“พี่หมา พี่หมา...”

“ให้ข้าเรียกเจ้าว่าพ่อก็ได้ พ่อหมา พ่อหมา ให้ข้าขี่เถอะนะ... ท่านพ่อหมา ได้โปรด” แต่ทันทีที่พูดจบ ก็มีคนคว้าหลังคอของเขา แล้วยกเขาขึ้น