หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 768

หนานมู่ไป๋อดจะรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ หมิงหลางส่ายศีรษะเบาๆ “พระนัดดา พวกเราไปหาฮูหยินหนิงกันก่อนเถอะ”

หนานมู่ไป๋จำต้องยอมเห็นด้วย

“ให้คนไปทูลถามท่านตาหน่อยสิว่าพวกเขาขอเข้าพบฮูหยินหนิง ได้หรือไม่” หนานมู่ไป๋ออกคำสั่ง

“คำพูดของท่านแปลกจังเลย แค่ไปหาท่านยาย ทำไมต้องขออนุญาตด้วย ท่านยายอยู่ที่นี่อย่างเป็นสุขหรือถูกกักขังกันแน่”

“ข้าเพิ่งจะสามขวบครึ่ง พูดจาตรงไปตรงมา ท่านอย่าโกรธเลยนะ” เจาเจามองเขาอย่างไร้เดียงสา

หนานมู่ไป๋โกรธมากจนใจสั่น

โลกภายนอกอาจจะไม่รู้ แต่เขาไม่รู้เสียที่ไหนล่ะ

ตั้งแต่ฮูหยินหนิงกลับมา นางก็ถูกกักขัง

ท่านตาไม่อนุญาตให้ใครไปเยี่ยม แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เคยพบฮูหยินหนิงเลย

แต่ตอนนี้คำพูดไร้เดียงสาแบบเด็กๆ ของลู่เจาเจากลับกำลังตอกหน้าเขา

“องค์หญิงเจาหยางล้อเล่นหรือเปล่า ฮูหยินหนิงมีบุญคุณต่อท่านตา แล้วยังให้กำเนิดองค์หญิงแก่ราชวงศ์อีก จะถูกกักขังได้ยังไง นางน่ะ คือผู้มีพระคุณของแคว้นใต้เลยนะ”

“งั้นก็ไปยังจวนหนิงก่อน” เขาชำเลืองมองผู้ติดตาม อีกฝ่ายรีบเข้าไปในวังเพื่อรายงาน