หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 778

“อวี้ซู อวี้ฉิน เก็บกล่องผ้าไปกันเถอะ พวกท่านลุงดูจะไม่ค่อยชอบเท่าใดนัก...”

เจ้าตัวน้อยก้มศีรษะลง ดูเศร้าสร้อย

ผู้คนจากเป่ยเจาถูกพาไปยังด้านหลังของตำหนัก ก่อนที่นางกำนัลจะนำชาและของว่างมาให้

กระทั่งว่าราชกิจเสร็จแล้ว ฮ่องเต้เฒ่าจึงเสด็จมาพร้อมฮองเฮา

ข้างหลังยังมีหนานเฟิ่งอวี่และหนานมู่ไป๋ตามมาด้วย

ฮองเฮาซูมีรอยยิ้มบนใบหน้า ดูเหมือนหญิงชราที่เปี่ยมไปด้วยเมตตา

“เจ้าคืออวิ๋นเหนียงน่ะหรือ รีบลุกขึ้นๆ หลายปีที่ผ่านมานี้ เจ้าต้องพลัดพรากอยู่ข้างนอก คงลำบากมากสินะ”

“เสด็จพ่อของเจ้าคิดถึงเจ้ามาก วันนี้ครอบครัวของเราก็สมบูรณ์อีกครั้ง” ฮองเฮาหยิบผ้าเช็ดน้ำขึ้นมาซับน้ำตา ดูท่าทางมีเมตตามาก

[หึ เสแสร้งเก่งจริงๆ]

ใบหน้าของลู่เจาเจาเป็นเด็กดี แต่ในใจกลับพ่นคำด่าทอไม่หยุด

“สายเลือดราชวงศ์บริสุทธิ์ไม่ปนเปื้อน เจ้ามีหลักฐานยืนยันตัวตนของแคว้นใต้หรือไม่” ฮ่องเต้เฒ่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงตรัสถามขึ้น

“หลักฐานที่สามารถพิสูจน์ตัวตนของเจ้าได้” ฮองเฮาซูอธิบายด้วยรอยยิ้ม

[เอาไปเถอะ หยกลายมังกรก็แค่หินไร้ค่า พวกเจ้าได้ไปก็ไม่มีประโยชน์]

[หินไร้ค่าแล้ว ยังอยากจะเอามากระตุ้นการเปลี่ยนแปลงของฟ้าดิน ฝันกลางวันไปเถอะ]

สวี่สืออวิ๋นหยิบหยกออกจากเอวและส่งมอบให้อีกฝ่าย

ฮ่องเต้รับมันด้วยตัวเองโดยไม่ได้สั่งให้ขันทีไปรับแทน ดวงตาของพระองค์ฉายแววสะเทือนใจ

หยกสืบทอดที่หายไปนานถึงสามสิบหกปี ในที่สุดก็กลับมาแล้ว

ตลอดสามสิบหกปีที่ผ่านมา เขากินไม่ได้นอนไม่หลับ ได้แต่พลิกตัวไปมายากจะหลับตาลงได้ บัดนี้ หินก้อนใหญ่ในใจก็ถูกยกออกจากอกเสียที

“หยกลายมังกร”

“เจ้าไปคุยเถอะ ขอแค่ข้าราชบริพารเห็นด้วย ข้าก็ไม่ว่าอะไร” ฮ่องเต้ตอบรับส่งๆ

“คุยอะไรหรือ” ฮองเฮาถาม

หนานเฟิ่งอวี่ยิ้มและพูดว่า “เสด็จแม่ พวกเขาต้องการให้แต่งตั้งฮูหยินหนิงเป็นฮองเฮาร่วมกับเสด็จแม่เพคะ”

ฮองเฮาที่กำลังยกถ้วยชาในมือ เปลือกตากระตุกเล็กน้อย นางพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “ฮูหยินหนิงช่วยชีวิตฝ่าบาทไว้ เทียบเท่ากับการช่วยชีวิตคนทั้งแคว้นใต้ นางยังให้กำเนิดบุตรสาวกับฝ่าบาทอีก การสถาปนาฮูหยินหนิงมาเป็นฮองเฮาร่วมนั้น สมควรแล้ว”

“อันที่จริง จะให้หม่อมฉันสละตำแหน่ง ก็ควรค่าอยู่”

“ขอแค่ฝ่าบาทยังมีชีวิต หม่อมฉันยินดีทำทุกอย่าง”

ฮองเฮาถอนหายใจ ในน้ำเสียงระคนไปด้วยความเห็นใจ

ฮ่องเต้เฒ่าส่ายศีรษะ “เจ้าคือมารดาแห่งแคว้นใต้ ไม่มีใครสามารถสั่นคลอนตำแหน่งของเจ้าได้ หากนางมีความสามารถพอ ก็ให้นางคว้าตำแหน่งฮองเฮาตำหนักประจิมไป”

“ถ้านางสามารถโน้มน้าวให้พวกขุนนางเห็นด้วยได้ ก็เป็นความสามารถของนางแล้ว”