หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 786

“ตระกูลหมิงจะถูกขับออกจากตระกูลผู้รับใช้เทพเจ้า”

“ท่านเทพเสียนถิง โปรดให้ทางสว่างแก่ข้าด้วย จะให้ข้าทำอย่างไรท่านถึงจะยอมปรากฏตัว” หมิงเสียนแทบจะคลั่งแล้ว

ตระกูลหมิงไม่สามารถล่มสลายลงภายใต้การนำของเขาได้

“ไปดูด้านนอกก่อนเถอะ”

ลู่เจาเจาเล่นไข่มุกราตรีอยู่ในมือ นางพูดโพล่งออกไปว่า “ท่านเรียกเขาสิ แล้วเขาก็จะมา”

หมิงเสียนส่ายศีรษะอย่างสิ้นหวัง “องค์หญิง ท่านไม่ได้เติบโตในแคว้นใต้แห่งนี้ ไม่รู้หรอกว่าการอัญเชิญเทพเจ้าน่ะยากแค่ไหน”

“ถ้ามันง่ายขนาดนั้น ก็คงดี” หมิงเสียนบ่นพึมพำ ใบหน้าซีดเผือด

ด้านนอกจวนสว่างไสวและเต็มไปด้วยผู้คน

ผู้อาวุโสรองยืนอยู่เบื้องหลังเด็กหนุ่มที่กำลังกอดกระบี่อยู่ เมื่อหมิงหลางเห็นเขา ดวงตาก็แดงก่ำ

“หมิงถิง! เจ้าไม่ละอายใจต่อบรรพชนตระกูลหมิงเลยหรือ”

“เจ้าร่วมมือกับผู้อาวุโสรองคิดจะทำลายตระกูลหมิง! คำสาบานต่อบรรพชนที่พวกเราเคยสาบานร่วมกันอยู่ที่ไหน” ดวงตาของหมิงหลางเต็มไปด้วยความผิดหวัง

“ข้าเคยคิดว่าเจ้าคือคู่แข่ง แต่ตอนนี้ ข้าดูแคลนเจ้า!” หมิงหลางจับจ้องอีกฝ่ายไม่วางตา

เด็กหนุ่มที่กำลังกอดกระบี่อยู่ไม่ได้สะทกสะท้านเลยสักนิด

ผู้อาวุโสรองหัวเราะเบาๆ "ตระกูลหมิงของพวกเจ้าอัญเชิญเทพไม่ได้แล้ว!”

“ในเมื่ออัญเชิญไม่ได้ ก็ควรสละตำแหน่งให้ผู้ที่มีความสามารถมากกว่าสิ!”

“หมิงถิง เขาเลือกเส้นทางทะยานสู่ท้องฟ้า!” ผู้อาวุโสรองพูดด้วยความภาคภูมิใจ

หมิงเสียนยิ้มเยาะ “เส้นทางสู่ท้องฟ้าที่ยอดเยี่ยม! เทพเสียนถิงเมตตาต่อมนุษย์ แสงสว่างของเขาขจัดความมืดมิดทั้งหมดได้ แล้วเทพเจ้าแห่งความชั่วร้ายที่พวกเจ้านับถือล่ะ”

“ของที่ไม่ถูกไม่ต้อง!”

ผู้อาวุโสรองไม่โกรธเลย เขาเป็นสมาชิกตระกูลหมิง รู้ดีถึงความยากลำบากของตระกูลหมิง

ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการดิ้นรนก่อนตายของหมิงเสียน

“องค์หญิงรีบออกไปก่อนเถอะ ก่อนที่จะเดือดร้อนไปด้วย”

อัญเชิญไม่ได้ ตระกูลหมิงไม่สามารถอัญเชิญเทพมาได้

“หมิงหลาง พาองค์หญิงออกไปทางประตูหลัง” หมิงเสียนกระซิบ

ใบหน้าของหมิงเสียนเต็มไปด้วยคำขอโทษ

“ข้าเกรงว่าจะไม่อาจปกป้ององค์หญิงได้ องค์หญิง รีบไปเถอะ”

“หนี้บุญคุณของท่าน หมิงเสียนขอชดใช้ชาติหน้า”

“ผู้อาวุโสรองนับถือเทพเจ้าแห่งความตายผู้ควบคุมยมโลก เขามีกองทัพทหารยมโลกหลายหมื่นคน ท่านยังเด็ก ระวังจะตกใจกลัว” หมิงเสียนรู้สึกผิดมาก ศิลาวิญญาณชั้นเลิศเพียงก้อนเดียวก็สามารถทำให้ตระกูลใหญ่ต่างๆ แย่งชิงกันได้แล้ว แต่องค์หญิงได้มอบให้เขาถึงสี่ก้อน

หมิงเสียนมองไปยังต้นไม้ใบหญ้าในจวนด้วยความรู้สึกตื้นตัน

“แม้จะตาย ข้าก็จะตายที่นี่ ปกป้องมรดกที่บรรพชนทิ้งไว้ให้...”

“ท่านลุงหมิง เจาเจากับอวี้โจวกลับเองได้ ท่านจัดการธุระของท่านไปเถอะ” เจ้าตัวน้อยโบกมือไปมา พลางเดินไปด้านหลัง