หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 816

นางรู้สึกเกลียดชัง เกลียดชังเข้ากระดูกดำจนเส้นผมแปรเปลี่ยนเป็นสีขาวโพลนในชั่วข้ามคืน

เพลานี้บุตรสาวของนางกำลังนำความยุติธรรมกลับคืนมาให้อย่างสง่างามผ่าเผย นางย่อมยินดีสุดหัวใจ

“จะให้จบกันง่ายๆ อย่างนี้น่ะหรือ ซวี่เหยียนทั้งกล้ามเนื้อกระดูกหักสลาย กลายเป็นคนพิกลพิการ!!” ไม่ว่าอย่างไรฮูหยินหลินก็ไม่ยอม นางรู้ดีว่ามีเพียงการยืนหยัดเท่านั้นที่ใช้ได้ผลในตระกูลโหลว

เช่นเดียวกับตอนที่โหลวซวี่เหยียนนำทหารล่าช้า ตระกูลโหลวยังต้องปกป้องเขา

“ข้าขอคัดค้านการเป็นหัวหน้าตระกูลของนาง นางไม่ได้รับการยอมรับจากสุสานกระบี่! แล้วจะเป็นหัวหน้าตระกูลโหลวได้อย่างไร!” ฮูหยินหลินยังคงยืนกรานเรื่องสุสานกระบี่

ผู้อาวุโสครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า “จิ่นถังยังไม่ได้รับการยอมรับจากสุสานกระบี่ ดังนั้นเรื่องหัวหน้าตระกูลย่อมเปิดกว้างและนำมาโต้กันอย่างแน่นอน”

“เพื่อรับใช้สมาชิกตระกูลโหลว จิ่นถังจำต้องเข้าไปในสุสานกระบี่และเลือกกระบี่วิญญาณ!”

หัวใจของสองแม่ลูกจึงพองโตขึ้นทันที

โหลวอวิ๋นเจิงไม่เคยได้รับการยอมรับจากสุสานกระบี่ และไม่ได้มีกระบี่วิญญาณ

ด้วยเหตุนี้เขาจึงถูกวิพากษ์วิจารณ์อยู่เสมอ

ทำให้ตอนนี้นางเริ่มกังวลในตัวบุตรสาวไม่น้อย

นางอายุเพียง7ขวบ สุสานกระบี่จะยอมรับนางจริงหรือ

“ต้องเปิดสุสานกระบี่หรือ”

“จะว่าไปแล้วจิ่นถังมีพรสวรรค์โดดเด่นก็จริง แต่ไม่รู้ว่าสุสานกระบี่จะยอมรับนางหรือไม่”

“คนสุดท้ายที่สุสานกระบี่ยอมรับคือโหลวชิงมั่ว มันก็เจ็ดหรือแปดปีผ่านมาแล้ว”

“หากสุสานกระบี่ไม่ยอมรับ จิ่นถังจะไม่ได้เป็นหัวหน้าตระกูลสินะ”

สมาชิกตระกูลพากันแสดงความคิดเห็นที่แตกต่างกันในสายตาของพวกเขา

“แต่พูดก็พูดเถิด จิ่นถังเป็นเด็กหญิงคนแรกของตระกูลโหลวที่ได้เข้าไปในสุสานกระบี่ ข้าสงสัยเหลือเกินว่านางจะได้รับการยอมรับจากสุสานกระบี่หรือไม่…”

โหลวจิ่นถังพลันดึงแขนเสื้อของผู้อาวุโสเจ็ดเบาๆ “ผู้อาวุโส ข้าให้เจาเจาเข้าไปด้วยได้หรือไม่”

ไม่แปลกเลยที่พวกเขายอมให้นางเข้าไป เพราะรู้ว่าไม่มีใครดึงกระบี่ออกมาง่ายๆ อย่างนี้เอง

ฮูหยินโหลวพลันก้าวเข้าไปกอดบุตรสาว พร้อมกับพูดอย่างสะอึกสะอื้น “ถังเอ๋อร์ ไม่ว่าเจ้าจะดึงกระบี่ออกมาได้หรือไม่ ไม่ว่าเจ้าจะได้รับการยอมรับจากสุสานกระบี่หรือไม่ เจ้าคือลูกที่เก่งที่สุดของข้า แม่จะไม่ทำให้เจ้าต้องกังวล...”

“แม่จะมีชีวิตอยู่เฝ้าดูถังเอ๋อร์ และดูแลบ้านของเรา”

“ถังเอ๋อร์ทำสิ่งที่ถูกต้องในวันนี้ ชิงมั่วต้องภูมิใจในตัวเจ้าเช่นกัน” ในที่สุดชิงมั่วของนางก็ตายตาหลับเสียที

ดวงตาของโหลวจิ่นถังเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ “ท่านแม่ ข้ารู้เจ้าค่ะ”

โหลวจิ่นถังเดินนำหน้าออกไป โดยมีลู่เจาเจา เซี่ยอวี้โจวและสุนัขตัวหนึ่งเดินตาม

สามคนและหนึ่งสุนัขเดินเข้าไปในสุสานกระบี่อย่างสบาย ๆ

ประตูหินถูกปิดลง ขังทั้งสามไว้ข้างใน

“เจาเจา ระวังด้วย กระบี่เหล่านี้มีความคิดเป็นของตนเอง ระวังจิตสำนึกกระบี่จะทำร้ายเจ้า…” โหลวจิ่นถังเตือนด้วยเสียงต่ำ