หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 817

กระบี่วิญญาณปักเรียงรายอยู่เต็มสองข้างทาง บ้างก็มีรอยตำหนิและบ้างก็เป็นสนิม

“กระบี่วิญญาณเหล่านี้ถูกดึงออกมาโดยบรรพบุรุษตระกูลโหลวในสนามรบโบราณ ได้รับการบูชามานานหลายพันปี จนกระทั่งกลายเป็นสุสานกระบี่”

“ลูกศิษย์มากความสามารถของตระกูลโหลวสามารถเข้ามาเลือกกระบี่วิญญาณได้ เมื่อเติบโตจนเป็นผู้ใหญ่”

“มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สุสานกระบี่จะยอมรับ และนำกระบี่วิญญาณออกไปได้” โหลวจิ่นถังพูดอย่างเคารพ

“ห้ามทำผิดต่อจิตวิญญาณหมื่นพันแห่งสุสานกระบี่เป็นอันขาด”

นางโค้งคำนับรอบสุสานกระบี่นั้น

“โหลวจิ่นถัง ศิษย์รุ่นที่สิบห้าตระกูลโหลว เข้ามาเพื่อรับกระบี่ตามคำสั่งของหัวหน้าตระกูลเจ้าค่ะ”

“ขอให้สมปรารถนาด้วยเถิด” โหลวจิ่นถังคุกเข่าลงบนพื้นและคำนับด้วยความจริงใจอย่างยิ่ง

“ตระกูลโหลวตกต่ำถึงเพียงนี้แล้วหรือ ที่ต้องการให้เด็กหญิงอายุ7ขวบอย่างเจ้ามารับผิดชอบเรื่องสำคัญอย่างนี้”

“น่าขันเหลือเกิน...”

“ข้าไม่ยอมเป็นกระบี่ของเด็กเช่นนี้หรอก...”

“ส่วนข้าไม่ขอเป็นกระบี่ของสตรี...” เสียงหัวเราะดังมาจากทุกทิศทุกทาง บ้างก็เหมือนเสียงคนแก่ เสียงสตรีและเสียงแทรกซ้อนอื่นๆ มากมาย

โหลวจิ่นถังเม้มริมฝีปากเล็กน้อยด้วยใบหน้าซีดเซียว ทว่าดวงตายังแน่วแน่มั่นคง “จิ่นถังไม่มีวันทำให้กระบี่วิญญาณทุกท่านผิดหวัง จิ่นถังไม่มีวันพ่ายแพ้ให้กับบุรุษ”

“กระบี่ที่นี่ เจ้าไม่อาจเอาไปได้ ออกไปเสีย!”

“ออกไป!”

ดวงตาของโหลวจิ่นถังแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ “ข้าไม่ไป! แม้จิ่นถังจะเป็นสตรี แต่ก็มีหัวใจอยากปกป้องตระกูลและแคว้นของเราเช่นกัน! จิ่นถังไม่มีวันยอมรับความพ่ายแพ้!”

จากนั้นจึงสูดหายใจเข้าลึกๆ

“โปรดติดตามจิ่นถังออกจากสุสานกระบี่ด้วยเถิด ไปปกป้องตระกูลและแคว้นของเราด้วยกัน!” นางก้าวไปข้างหน้าเพื่อจับกระบี่วิญญาณ ก่อนจะใช้พลังทั้งร่างกายดึงมันขึ้นมา แต่กระบี่วิญญาณกลับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

โหลวจิ่นถังยังคงเดินหน้าต่ออย่างไม่ยอมแพ้

“โปรดติดตามจิ่นถังออกจากสุสานกระบี่ด้วยเถิด ไปปกป้องตระกูลและแคว้นของเราด้วยกัน!” นางคว้าไปจับกระบี่บางเล่มเล็ก แต่กลับถูกมันสะบัดออกทันที

“เพียงเพราะข้าเป็นสตรี?”

“พี่ชิงมั่วสิ้นใจจากไปแล้ว จิ่นถังจะยืนหยัดช่วยเหลือตระกูลโหลวแทนเอง!”

“ข้าไม่ไป ข้าไม่ไป!” สาวน้อยกัดปากจนเริ่มมีคราบเลือดจางๆ

เซี่ยอวี้โจวถอนหายใจเสียงดัง ก่อนก้าวไปข้างหน้าเพื่อจับเอวของนางแล้วดึงออกมา

“ท่านจะตายเอานะ!”

“แม่ของท่านเหลือบุตรสาวเพียงคนเดียวแล้ว นางจะทำอย่างไร”

โหลวจิ่นถังพลันคลายแรงที่มือ และถูกเซี่ยอวี้โจวลากไปที่มุมหนึ่ง

มือของนางมีแผลพุพองจนแทบไม่เหลือเนื้อดี เลือดแดงฉานกระจายไปทั่ว

โหลวจิ่นถังทรุดตัวลงตรงนั้นทันที

“ข้าอาจแพ้เพราะความสามารถของตนเอง หรือแพ้เพราะข้าพยายามไม่มากพอ แต่หากข้าแพ้เพราะความต่างของสตรีกับบุรุษ ข้าไม่มีวันยอม!”