หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 818

ลู่เจาเจาแทะเมล็ดแตงเสร็จจึงปัดมือไปมา

จากนั้นเดินไปที่ประตูหินและยืนอยู่ข้างกระบี่เล่มแรก... นางก้มลงไปดึงกระบี่เล่มนั้นออกมาราวกับดึงหัวไชเท้า “ท่านชอบเล่มนี้หรือไม่”

ก่อนที่โหลวจิ่นถังจะทันโต้ตอบ นางก็เบะปากแล้วโยนทิ้งไป “เศษเหล็กเศษทองแดงเก่าๆ เช่นนี้เอามาก็ไม่ต่างกันหรอก แบบนี้สมกับเป็นกระบี่แล้วหรือ”

“ท่านชอบเล่มนี้หรือไม่ เล่มนี้เล่า มันหนาไปเสียหน่อย ไม่เหมาะกับท่านหรอก ช่างเถิด”

“อันนี้เล่า ดูหรูหราเหลือเกิน…”

“ความต่างระหว่างสตรีกับบุรุษ? หึ! ข้าให้เกียรติเจ้ามามากพอแล้วนะ”

“ประเดี๋ยวข้าจะเอาไปแช่กองอึให้หมดเลย!”

“ดึงยากอย่างนั้นหรือ ข้าขอลองดึงหน่อยก็แล้วกัน!”

พรึ่บๆ ๆ เสียงกระบี่วิญญาณถูกดึงขึ้นมาทีละเล่ม ไม่นานสุสานกระบี่ก็ว่างเปล่า และกองรวมกันอยู่ตรงหน้าโหลวจิ่นถังเหมือนภูเขาเศษเหล็กเศษทองแดง

สุสานกระบี่เริ่มสั่นสะเทือนทันที...

สมาชิกตระกูลโหลวที่อยู่นอกประตูหินรู้สึกไม่มั่นคงจึงถามเสียงดัง “เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้น?”

โหลวจิ่นถังจับกำแพงเพราะเกือบจะล้มลง กระบี่ที่นางดึงออกมาไม่ได้เมื่อครู่ สำหรับลู่เจาเจานั้นง่ายยิ่งกว่าการดึงหัวไชเท้าออกจากดิน

“ข้ารับลูกศิษย์มาหนึ่งคนให้มาเลือกกระบี่! ไม่ยอมดื่มสุราคารวะ ชอบสุราลงทัณฑ์สินะ!”

โหลวจิ่นถังและเซี่ยวอวี้โจวอ้าปากค้าง พลางมองไปที่นางด้วยสายตาหวาดผวา

นางดึงกระบี่วิญญาณทั้งหมดออกจากกองกระบี่ พวกเขาทั้งหมดกองอยู่ตรงหน้าโหลวจิ่นถังแล้ว

“เลือก!”

“ลูกศิษย์ของลู่เจาเจาทนรับความหยาบคายเช่นนี้ไม่ได้!”

ภายในหนึ่งวัน โหลวจิ่นถังเจอเรื่องน่าตกใจมากมาย

แต่ก็เทียบไม่ได้กับช่วงเวลาในตอนนี้

ลู่เจาเจาดึงกระบี่วิญญาณออกมาทั้งหมด และกองมันไว้ราวกับเนินเขา ให้นางได้เลือกตามต้องการ

กระบี่วิญญาณที่ทั้งตระกูลร้องขอ บัดนี้กองอยู่บนพื้นเหมือนกะหล่ำปลีกองสูง

ราวกับไร้ค่าสิ้นดี

“เลือกเล่มที่ท่านชอบ...ส่วนที่เหลือเอาไปแช่กองอึ ปากเหม็นๆ เช่นนั้นต้องชำระล้างเสียหน่อย” ลู่เจาเจาพูดด้วยความโกรธ

“ต้องให้ข้าเป็นคนลงมือจัดการเองสินะ” เด็กน้อยพึมพำ

โหลวจิ่นถังจึงถามอย่างกังวล “ละ…เลือกได้ทั้งหมดเลยหรือ”

“แน่นอน ลูกศิษย์ของลู่เจาเจามีอะไรที่เลือกไม่ได้ หากไม่มีกระบี่ที่ชอบก็เอาไปละลายไฟให้หมด แค่ขยะไร้ประโยชน์กองหนึ่ง!” ลู่เจาเจาพูดอย่างไร้เมตตา ทำลูกศิษย์ของนางต้องร้องไห้ นางจะต้องเอาเกียรติกลับคืนมา!

กระบี่วิญญาณที่เมื่อครู่ดูเมินเฉย บัดนี้กำลังระริกระรี้ราวกับสั่นหาง

โหลวจิ่นถังรู้สึกดีใจ ดูเหมือนว่านางจะได้ต้นขาทองคำเป็นที่พึ่งพิงที่ดีที่สุดแล้ว

ทุกครั้งที่เหวี่ยงกระบี่จะทิ้งรอยลึกไว้ในสุสานกระบี่นั้น

หลังจากนั้นไม่นาน โหลวจิ่นถังก็กลับมาพร้อมกับกระบี่

ดวงตาของนางเป็นประกาย มีเหงื่อหยดหนึ่งที่ปลายจมูก “ข้าต้องการกระบี่เล่มนี้! มันพอดีกับข้า และเชื่อมกับหัวใจของข้าได้!”

“หยดเลือดบนกระบี่ แล้วมันจะยอมรับเจ้านาย”

โหลวจิ่นถังทำตามคำแนะนำทันที ทำให้รู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงจางๆ ระหว่างทั้งคู่

“แล้วของไร้ประโยชน์พวกนี้เล่า เอาไปแช่ในบ่ออึหรือจุยเฟิงฉี่รดดี”

จุยเฟิงเดินเข้ามาในฉากนั้นทันที

ลู่เจาเจากะพริบตามองโหลวจิ่นถัง

ความคิดของโหลวจิ่นถังแล่นไปมา ก่อนจะกระแอมแล้วพูดออกมาว่า “ตอนนี้ข้าเป็นหัวหน้าตระกูลโหลวแล้ว ต้องนำพาตระกูลโหลวไปสู่จุดหมาย! ยังต้องติดต่อกับสุสานกระบี่อีกในอนาคต เช่นนั้นไว้ชีวิตพวกมันไปก่อนเถิด”

“เอาล่ะ ถึงเวลาเฉลิมฉลองตำแหน่งหัวหน้าตระกูลแล้ว วันนี้เรามาเลือกสมาชิกสิบคนในตระกูลเข้ามาเลือกกระบี่ของพวกเขากันเถิด…”

ลู่เจาเจาพยักหน้า “แล้วแต่เจ้าเลย”

คนหนึ่งเล่นบทใจดี อีกคนเล่นบทใจร้าย เล่นกันอย่างสนุกสนาน

นางยืนกอดอกอยู่ข้างๆ เพื่อปกป้องโหลวจิ่นถัง

แม้ว่าจะยืนๆนั่งๆ โดยไม่ทำอะไร กลุ่มกระบี่วิญญาณก็ยังสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว