หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 819

ประตูหินค่อยๆ เปิดออกอย่างเชื่องช้า

“หากถังเอ๋อร์ไม่ได้รับการยอมรับจากสุสานกระบี่ก็ไม่เป็นไร แม้ไม่ได้เป็นหัวหน้าตระกูล แต่เจ้า...” ผู้อาวุโสตระกูลอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ พร้อมกับปลอบประโลมอย่างใจดี

“เด็กหญิงที่ยังไม่เติบโตอย่างสมบูรณ์ไม่แปลกหรอกที่สุสานกระบี่จะไม่ยอมรับ! กระบี่วิญญาณตระกูลโหลวนั้นล้วนสืบทอดมาแต่สมัยโบราณ กระบี่ทุกเล่มมีนิสัยเย่อหยิ่ง...”

เมื่อประตูหินเปิดกว้าง

ผู้คนที่อยู่นอกประตูจึงหยุดชะงัก ราวกับว่าโชคชะตากำลังบีบคอ ทำให้ไม่สามารถพูดอะไรได้แม้แต่คำเดียว

ดวงตาของผู้อาวุโสใหญ่เบิกกว้าง พลางชี้ไปยังกระบี่วิญญาณที่กองอยู่บนพื้นอย่างสั่นสะท้าน “เมื่อครู่ตอนที่สุสานกระบี่สั่นไหว...มะ มันเป็นเพราะเจ้าดึงกระบี่วิญญาณออกมาหมดนี่เลยหรือ”

โหลวจิ่นถังส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว

“เจาเจาเป็นคนดึงออกมาน่ะ”

ลู่เจาเจาเอามือไพล่หลังพร้อมกับยิ้มอย่างน่ารัก โดยมีลักยิ้มสองอันปรากฏขึ้นเล็กน้อย

“ข้าแค่ดึงออกมาดูน่ะ”

“ท่านบอกเองไม่ใช่หรือว่าหากชอบก็ดึงออกมาได้เลย”

ผู้อาวุโสทุกคนในตระกูลแทบบ้าคลั่ง กระบี่วิญญาณที่พวกเขาร้องขอแต่ไม่เคยได้รับ บัดนี้นางกลับดึงออกมาราวกับเป็นหัวไชเท้าเช่นนี้!

ประโยคเมื่อครู่ หากชอบก็ดึงได้เลย...