หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 832

เซี่ยจิ้งซีจ้องเขาครั้งหนึ่ง ซื่อจื่อน้อยเงียบทันใด

มาถึงด้านนอกประตูตำหนัก หนนี้ขุนนางบู๊บุ่นทั้งหมดเร่งรีบเข้าตำหนัก

ดวงไฟในตำหนักส่องสว่าง เช่นเดียวกับยามเช้า

หลี่จื้อซีทั้งเนื้อทั้งตัวทุลักทุเล สาวเท้ารวดเร็วมุ่งไปยังตำหนักไท่จี๋ ยืนอยู่ไกลๆ ยังไม่ทันได้เข้าประตูใหญ่ของตำหนักไท่จี๋...

ก็ได้ยินเสียงของเหล่าขุนนางชายหญิง กำลังถือผ้าเช็ดหน้าคุกเข่าร้องไห้กับพื้น

ด้านข้างยังล้อมด้วยองค์ชายองค์หญิงไม่น้อย

สีหน้าฮองเฮาตระกูลซูสุขุม เหนือคิ้วแอบแฝงไปด้วยความโกรธ! ฮ่องเต้ยังไม่ผลัดเปลี่ยนตำแหน่ง ตอนนี้ยังไม่อาจตาย!!

หนานเฟิ่งอวี่มีฐานะเป็นองค์หญิงใหญ่ ขณะนี้เป็นผู้รักษาการณ์ในตำหนักไท่จี๋

หลี่จื้อซีเพิ่งเข้ามาในตำหนัก กลับร้องไห้โดยไร้ซึ่งน้ำตา พุ่งไปกองกับขอบหลุมที่ทรุดตัวลง “ฝ่าบาทแคว้นใต้!”

เขาสั่นงกๆชี้ไปยังบริเวณที่ทรุดตัว “ฝ่าบาทยังอยู่ข้างใน?”

หนานเฟิ่งอวี่แม้จะไม่ชอบเขา แต่ฝ่ายตรงข้ามก็เป็นขุนนางเป่ยเจาเช่นกัน

ดวงตาของนางแดงก่ำทั้งสองข้าง ใต้ดวงตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด “แคว้นใต้สร้างเมืองหลายปี ยังไม่เคยเกิดการยุบตัวมาก่อน ผู้ใดจะทราบเล่า ไม่นึกว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดระดับนี้ ตำแหน่งที่ทรุดตัวลงไปก็บังเอิญอยู่ที่ด้านบนตำหนักไท่จี๋ ด้านล่างเป็นแม่น้ำล้อมเมืองกับแม่น้ำภายในเมือง น้ำในแม่น้ำเชี่ยวกราด ในตอนนี้ยังเสาะหาไม่พบร่องรอยของเสด็จพ่อ”

ได้ฟังคำกล่าวนี้ เหล่านางสนมร้องไห้ยิ่งเศร้าเสียใจ

ผมเผ้าของฮองเฮาสีขาว ในมือกุมลูกประคำ สีหน้าอึมครึมไม่น่ามอง

ขันทีอาวุโสคุกเข่าอยู่หน้าตำหนัก “ฝ่าบาทเดิมทีแล้วยังหลบพ้น แต่ในช่วงกลางวันข้อเท้าของฝ่าบาทได้รับบาดเจ็บ เดินเหินไม่สะดวก จึงช้าไปเพียงก้าวเดียว ตกลงไปในหลุม...”

บรรยากาศอึดอัด ทุกคนจิตใจหนักอึ้ง

“เสด็จแม่ ท่านไม่ต้องกังวล เสด็จพ่อเป็นผู้ศรัทธาเทพเจ้าจงไป๋ คนดีมีเทพเจ้าอยู่เคียงข้าง จะต้องมีเทพเจ้าคุ้มครองเป็นแน่”

“หม่อมฉันได้ส่งองครักษ์ลงไปตามหา หมอหลวงรอรับคำสั่งอยู่นอกตำหนัก เสด็จพ่อต้องเปลี่ยนร้ายเป็นดีได้อย่างแน่นนอน!” หนานเฟิ่งอวี่ดวงตาแดงก่ำ แต่จิตใจกลับมั่นคง

เวลานี้สวี่สืออวิ๋นที่ร่วมทางกับหรงเช่อเข้ามาในตำหนัก ด้านหลังตามด้วยมามาที่คลุมด้วยผ้าปิดหน้า

หากมองเท้าทั้งสองของนางอย่างละเอียด ก็จะพบว่าพื้นรองเท้าของนางหนาไม่เท่ากัน

ยังดี ขาที่เดินกะโผลกกะเผลกยังแสดงออกมาไม่เด่นชัด

หลายวันมานี้ สวี่สืออวิ๋นก็ได้หาโอกาสกระชับความสัมพันธ์กับฮูหยินหนิงแล้ว

ด้านหน้าของสวี่สืออวิ๋น มีฮูหยินที่ท่าทางสง่างามและอ่อนน้อมยืนอยู่ ซึ่งนั่นก็คือฮูหยินหนิงตัวปลอม

เสวยสุข?

ฆ่าล้างหมู่บ้านข้า แล้วยังมีความคิดเหลวไหลให้ข้าเข้าวังเป็นสนม?!

“อวิ๋นเอ๋อร์ มามาด้านหลังเจ้าเหตุใดจึงต้องคลุมผ้าด้วย?” ฮองเฮาเห็นด้านหลังนางมีฮูหยินคลุมหน้ายืนอยู่ จึงอดที่จะถามไม่ได้

สวี่สืออวิ๋นยิ้มตอบ “ขอตอบพระนาง อวิ๋นเหนียงแพ้ครรภ์อาเจียนรุนแรง โปรดปรานอาหารรสเปรี้ยว บังเอิญมามาเชี่ยวชาญ จึงให้ติดตามข้างกาย”

“หลายวันนี้นางรับลมเย็น เกรงว่าจะป่วยแล้ว”

ฮองเฮาพยักหน้า เดิมทีแล้วนางถามไปเพียงเท่านั้น มิได้นำมาใส่ใจ

ความสนใจกลับไปอยู่ที่รูบนพื้น

น้ำด้านล่างเสียงดังซู่ซ่า กระแสน้ำเสียงดังขึ้นทันใด เมื่อทุกคนได้ยินก็ตื่นตระหนก

ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม จึงได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวเบาบางจากด้านล่างสะท้อนขึ้นมา

หนานเฟิ่งอวี่นอนคว่ำอยู่ที่ขอบหลุม เอ่ยถาม “ตามหาเสด็จพ่อเจอหรือไม่” ความผูกพันลึกซึ้ง เจ็บปวดจวนขาดใจ

“พบผ่าบาทแล้ว! ให้หมอเทวดาเตรียมตัวให้พร้อม” องค์รักตะโกนเสียงดัง