หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 834

หนานเฟิ่งอวี่ก้มหน้ารับ ในตอนนี้เพิ่งจะมาถึงประตู

“ใต้เท้าทุกท่านกลับจวนเป็นการชั่วคราวก่อนเถิด เสด็จพ่อพ้นจากอันตรายแล้ว เฟิ่งอวี่จะเฝ้าปรนนิบัติหน้าพระแท่นบรรทมทุกวันแน่นอน จะดูแลเสด็จพ่ออย่างดี!”

“เสด็จพ่อสั่งให้เฟิ่งอวี่ดูแลราชการแผ่นดิน แต่เฟิ่งอวี่กังวลพระวรกายมังกรของท่านพ่อ งดเว้นการประชุมเช้าสามวัน!”

ขุนนางบู๊บุ่นทั้งมวลทยอยคุกเข่าอยู่นอกตำหนัก “ขอให้พระวรกายของฝ่าบาทแข็งแรง ความกตัญญูขององค์หญิงใหญ่เทียมฟ้า เป็นโชคดีของแคว้นใต้”

หนานเฟิ่งอวี่ มองไปที่ท่านตาใต้เท้าซู

ใใต้เท้าซูจ้องไปที่ลู่เจาเจาครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้าเบาๆ

เดิมทีเบื้องหลังหนานเฟิ่งอวี่มีหกตระกูลใหญ่คอยค้ำจุน เมื่อลู่เจาเจามีบทบาท ตระกูลหมิง ตระกูลโหลวก็กลับคำทันใด พวกเขาขอให้แต่งตั้งฮูหยินหนิงเป็นฮองเฮาตำหนักประจิม และเรียกร้องให้เชื้อสายของสวี่สืออวิ๋นมีสิทธิ์ในการสืบราชบัลลังก์อย่างเท่าเทียมกัน

เมื่อครู่นี้หนานเฟิ่งอวี่เห็นฎีกาแล้ว ตระกูลซางได้ยื่นหนังสือร้องขอตำแหน่งฮองเฮาตำหนักประจิมและขอให้เชื้อสายของสวี่สืออวิ๋นมีสิทธิ์สืบทอดบัลลังก์อย่างเท่าเทียมกัน

จากตระกูลทั้งหก มีสามตระกูลเห็นด้วย

หนานเฟิ่งอวี่ไม่อาจไม่ต่อต้าน

“ได้ยินมาว่าองค์หญิงเจาหยางใช้เหตุผลโน้มน้าวคนได้ แม้กระทั้งใต้เท้าหมิงใต้เท้าโหลวใต้เท้าซางล้วนโดนท่านหว่านล้อมทั้งสิ้น ไม่ทราบว่าข้าจากตระกูลซูผู้นี้ จะมีโอกาสเชื้อเชิญองค์หญิงน้อยมาที่จวนหาเพื่อรือกันสักหน่อยได้หรือไม่?” ใต้เท้าซูมองไปที่ลู่เจาเจาอย่างยิ้มแย้ม

มามาที่คลุมใบหน้าอยู่นั้นกลับดึงมือลู่เจาเจาทันที ในดวงตาเต็มไปด้วยความตระหนก

นางกุมมือของลู่เจาเจา มิอาจหยุดอาการสั่นเทาได้

ใต้เท้าซู! ใต้เท้าซู!! มารร้ายฆ่าล้างหมู่บ้าน!!

เป็นเขา นำคนไปปิดล้อมหมู่บ้านเถาหยวนด้วยตนเอง มารร้ายกลุ่มนี้ในมือถือมีด กดดันให้ชาวบ้านตกอยู่ในทะเลเพลิง....

ลู่เจาเจาตบลงบนมือของฮูหยินหนิงเบาๆ มือทั้งสองของฮูหยินหนิงก็คลายออก

“ได้สิ ท่านตาซู...เจาเจาเคยชินกับการถกปัญหาอยู่แล้วแหละ”

แต่เดิมเจาเจาใช้เหตุผลโน้มน้าวคน หากไม่พอใจ นางก็เป็นวิชาหมัดมวยอยู่หลายกระบวนท่า!

ใต้เท้าซูถอนหายใจฮึหนึ่งเสียง แล้วนำขุนนางบู้บุ๋นกว่าร้อยชีวิตจากไป

ใต้เท้าซางมองนางอย่างเป็นกังวล ใต้เท้าหมิงกล่าวด้วยท่าทีสงบ “ท่านเป็นห่วงนาง?”

“นางกับตระกูลซูกั้นด้วยแค้นเลือดลึกล้ำดั่งมหาสมุทร น่ากลัวว่าอาจไม่โชคดีเช่นพวกข้าแล้ว...เจ้ามิสู้เป็นห่วงตระกูลซูบ้างเถิด ตระกูลซูสูญสิ้นอำนาจขึ้นมาจะทำเช่นไร” ใต้เท้าหมิงพูดเนิบๆ

ใต้เท้าซางมองนางด้วยความกลัว “ไม่ ไม่น่าจะเป็นเช่นนั้น นางเพิ่งจะสามขวบครึ่ง?”

“ตระกูลซูมีรากฐานนานกว่าพันปี ฐานอำนาจรวมกันซับซ้อน จะถูกเด็กอายุสามขวบครึ่งพลิกอำนาจได้อย่างไร?” ใต้เท้าซางทราบดีว่าความสามารถของนางไม่ธรรมดา แต่สุดท้ายนาง...มีอายุเพียงสามขวบครึ่งเท่านั้น

กลางดึกนอนหลับ ถึงขนาดต้องดื่มนมหนึ่งกา

“ท่านอย่าพูดเลย ลำคอของท่านยังไม่หายดี ระวังจะทำให้เลือดไหลอีก” สวี่สืออวิ๋นเห็นนางก็ตระหนก รีบร้อนโน้มน้าว

ฮูหยินหนิงมิอาจจะสูญเสียอะไรได้แล้ว

ในหลายปีนี้นางล้วนพึ่งพาการมีอยู่ของบุตรสาวในการมีชีวิตอยู่ต่อไป นางมิอาจสูญเสียผู้ใดไปได้อีกแล้ว!

ทั้งหมดนั้นล้วนเป็นเสาที่คอยค้ำยันชีวิตของนาง!

“ท่านยายไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัว...เจาเจาร้ายกาจ ร้ายกาจมากนัก” เด็กน้อยทราบดีว่านางกลัว ลูบนายหญิงใหญ่ปลอบโยน

นายหญิงใหญ่ทั้งร่างกายสั่นเทา กอดนางไว้ไม่กล้าคลาย

เหมือนว่าหากคลายออก หลานสาวคนเล็กจะหายวับไปต่อหน้านางอย่างไรอย่างนั้น

ลู่เจาเจานวดหว่างคิ้วของนางเบาๆ ร่างของนายหญิงใหญ่จึงผ่อนคลายลง ค่อยๆ ล้มลงไป

ลู่เยี่ยนซูพยุงนางไว้ ห่มผ้าให้แล้ววางไว้ที่มุมๆ หนึ่ง

“หมู่บ้านของท่านยายโดนฆ่าล้างหมู่บ้าน เกือบถูกทารุณจนถึงแก่ชีวิต นางเกรงกลัวตระกูลซู ฮองเฮาและคนอื่นๆ” ลู่เยี่ยนซูถอนหายใจเบาๆ

“ตกกลางดึกนางสั่นด้วยความหวาดกลัวอยู่บ่อยๆ”