หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 846

ในกระจกสะท้อนทุกสรรพสิ่ง

เต่าชราถูกชำระล้างจนสะอาดและถูกสับเป็นชิ้นเล็ก ๆ จากนั้นนำไปผัดในกระทะร้อนส่งเสียงซ่า และเทเห็ดป่าสดใหม่หอมกรุ่นลงไป อบอวลไปด้วยไอร้อน…

น้ำซุปหม้อนั้น กลายเป็นสีขาวนวล

เหมือนกับว่าจะได้กลิ่นหอมที่พัดโชยมา

บรรพชนของพวกเขา กำลังเดือดปุดๆ อยู่ในหม้อ!

ทุกคนในตระกูลซูต่างอึ้งไปชั่วครู่

มีเพียงหนานมู่ไป๋ ที่ท่าทางดูมีความสับสนเล็กน้อย?

อีกทั้งความหวาดกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นภายในใจ

ฉากนี้ มันรู้สึกคุ้นเคยอย่างอธิบายไม่ถูก!

คุ้นเคยจนน่าขนลุก ขนาดที่ว่า...ยังจำรสชาติหอมหวานมันอร่อยนั้นได้!

“ไอ้พวกชั่วช้า! ชั่วช้ายิ่งนัก!! พวกเขากล้ากินบรรพชนของเราได้อย่างไร! มันเป็นใครกันแน่?!!!” ท่านผู้เฒ่าโกรธจนคิ้วตั้งชัน และผมก็แทบจะตั้งขึ้น

เขาตบโต๊ะอย่างแรง เสียงดังสนั่นจนทำให้หนานมู่ไป๋ขาอ่อนแรง หน้าของเขาที่เคยดูผ่อนคลาย ตอนนี้ตึงเครียดขึ้นมาเล็กน้อย

ท่านผู้เฒ่าซู อดไม่ได้ที่จะนึกถึงประโยคที่ลู่เจาเจาเคยพูดไว้

เต่าชราเป็นยาบำรุงชั้นดี คงไม่ได้ถูกใครกินไปหรอกใช่ไหม?

ไม่น่าเชื่อว่าคำพูดของนางจะกลายเป็นจริง!!

นางพูดถูก!

ท่านผู้เฒ่าซูขนลุกซู่ สั่นเทาไปทั้งตัว บรรพชนถูกมนุษย์กินแล้ว!!

“มันเป็นใครกันแน่!! ทั่วทั้งแคว้นใต้ ใครบ้างที่จะไม่รู้จักฐานะของบรรพชน กล้าดียังไงมาสับบรรพชนออกเป็นชิ้นๆ! นี่คือบรรพชนของตระกูลซูเรา!!” ท่านผู้เฒ่าซูคุกเข่าลงบนพื้นเสียงดัง แววตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ร่างกายเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวรุนแรง

เหล่าศิษย์ตระกูลซูกัดฟันสาบาน “ข้าสาบานว่าจะล้างแค้นศัตรูให้สิ้นซาก ข้าสาบานว่าจะหั่นศพผู้ที่กลืนกินบรรพชนของข้าให้แหลกเป็นชิ้นๆ!”

“ใช่ ไม่ยอมแพ้จนกว่าจะตาย!”

“ไม่ยอมแพ้จนกว่าจะตาย!”

“ล้างแค้นให้บรรพชน ชำระล้างความอับอายให้กับตระกูลซู!” เหล่าศิษย์ทุกคนคุกเข่าลงบนพื้น มองดูสิ่งที่เดือดปุดๆ อยู่ในหม้อ ภาพนั้นราวกับจะทำลายความศรัทธาของเหล่าศิษย์ตระกูลซูอย่างสิ้นเชิง

ในกระจก ภาพปรากฏขึ้นชั่วครู่ เหมือนกับมีร่างที่คุ้นเคยปรากฏขึ้น

“ช้าก่อน...” ท่านผู้เฒ่าซูสีหน้าหยุดชะงักลงอย่างฉับพลัน และให้ภาพในกระจกย้อนกลับและหยุดนิ่ง

เหงื่อเย็นไหลอาบใบหน้าของหนานมู่ไป๋เป็นหยดใหญ่

“ท่านพระนัดดา ตระกูลซูสนับสนุนพระนางฮองเฮามาโดยตลอด อีกทั้งยังผลักดันให้ท่านกับองค์หญิงใหญ่ขึ้นครองราชย์ ท่านทำร้ายบรรพชนได้อย่างไร! และยัง...ถึงกับแบ่งปันอาหารบรรพชน?!!”

“ท่านสมควรได้รับการสนับสนุนจากตระกูลซูงั้นหรือ?”

“พระนางฮองเฮาเป็นสายเลือดตระกูลซู ท่านเองก็เป็นสายเลือดตระกูลซูเช่นกัน ทุกคนในตระกูลได้สาบานต่อหน้าบรรพชนไว้ว่า ห้ามมิให้กินเต่าศักดิ์สิทธิ์ แต่ท่าน...” สมาชิกตระกูลซูตาแดงก่ำ จ้องมองเขาด้วยสายตาที่แทบคลั่ง

คิดไม่ถึงเลยว่า ศัตรูของพวกเขาจะอยู่ใกล้ตัวขนาดนี้!

“ข้าจะฆ่าเจ้า เพื่อล้างแค้นให้บรรพชน!”

“เจ้าทำผิดต่อตระกูลซู เจ้าคือคนบาปของตระกูลซู!” ทันใดนั้น ลุงเล็กของตระกูลซูก็ชักกระบี่ออกมา เตรียมจะตัดหัวเขา

ทุกคนในตระกูลซูต่างจ้องมองเขาด้วยความโกรธแค้น

ทุกคนโกรธมากจนดูคลั่งไปแล้ว

แม้แต่หนานมู่ไป๋ในตอนนี้ก็ยังตกใจจนขนลุกซู่ “ท่านตาทวด ท่านตาทวด มู่ไป๋ผิดไปแล้ว มู่ไป๋ถูกลู่เจาเจาหลอก นางต้องการให้เราแตกหักกัน!”

“เป็นลู่เจาเจา ลู่เจาเจาเป็นคนเอาซุปเต่าศักดิ์สิทธิ์มาให้ข้า!”

“ระหว่างทางที่นางกลับแคว้นใต้ ไม่รู้ว่าเต่าศักดิ์สิทธิ์มาจากไหน จึงนำมาต้มเป็นซุปเต่าศักดิ์สิทธิ์ทันที ส่วนกระดองเต่าถูกนำกลับมายังหนานตู...”

ท่านผู้เฒ่าซูโกรธจนหน้าแดงก่ำ เขากัดฟันและยกมือขึ้น จ้องมองหนานมู่ไป๋อย่างโหดเหี้ยม