หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 852

“เจ้านี่มันสมควรตายจริงๆ!”

“ถึงแม้เจ้าจะเป็นคนโลภและเห็นแก่ตัว หวังแต่ลาภยศสรรเสริญ ข้าก็ไม่ถือสา”

“แต่เจ้าไม่ควรนำพลังที่เทพเจ้าประทานให้ไปทำร้ายมนุษย์!! ชีวิตเหล่านั้น เจ้ากล้าทำร้ายอย่างโหดเหี้ยมได้อย่างไร!!” นางพูดพลางก้าวเข้าไปใกล้ จนผมจุกเล็กๆ บนศีรษะของนางตั้งชันขึ้นด้วยความโกรธ

ท่านผู้เฒ่าถูกตรึงอยู่กลางอากาศ ทั้งมือและเท้าดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง

“นาง…นาง…”

“นางมี...พลัง ศักดิ์สิทธิ์!” ราวกับมีมืออันทรงพลังที่ไร้รูปบีบคอท่านผู้เฒ่าไว้แน่น ทำให้เขาพูดไม่ออก สีหน้าแดงก่ำ…

แก้มของเขาเริ่มเขียวช้ำอย่างเห็นได้ชัด และดวงตาของเขาเบ่งโปนออกเพราะหายใจไม่ออก…

เจียงหลินมองลู่เจาเจาด้วยความตกตะลึง

ทันใดนั้น เขาก็ถามเซี่ยอวี้โจวว่า “องค์หญิงเจาหยาง มาจากไหนกัน?”

เซี่ยอวี้โจวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “นางมาจากที่ยิ่งใหญ่ แม้แต่เทพเซียนบนสวรรค์ต่างก็เกรงกลัวนาง!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจและจริงจังอย่างยิ่ง

เจียงหลินเหลือบมองเขาอย่างเอือมระอา “ช่างมันเถอะ ถือซะว่าข้าไม่ได้ถาม!”

เซี่ยอวี้โจวหน้าดำคล้ำ ข้ารู้อยู่แล้ว!!!

พวกเจ้าล้วนคิดว่าข้าโง่เขลา!!

ช่างน่าโมโหยิ่งนัก!

ผู้คนทั่วใต้หล้าต่างมึนเมา มีเพียงข้าผู้เดียวที่ตื่นรู้ การเก็บซ่อนความลับไว้ในใจช่างเจ็บปวดยิ่งนัก แต่หากเอ่ยออกมาก็คงไม่มีใครเชื่อ

เส้นเลือดของท่านผู้เฒ่าปูดโปนไปทั่วร่างกาย และมีกลิ่นเหม็นตลบอบอวลไปทั่วอากาศอย่างฉับพลัน